Sean kaj mi renkontis antaŭ sep jaroj kiel kolegiostudantoj en Los-Anĝeleso. La nokton, kiam ni renkontis, reciproka amiko devigis Sean nuligi siajn vendredajn noktajn planojn (spekti Matenmanĝon ĉe Tiffany kaj manĝi picon en sia dormĉambro) por ke li povu veni al renkontiĝo, kiun mi aranĝis ĉe mia loĝejo. Ni tuj iĝis obseditaj unu kun la alia, kaj pasigis la lastajn sep jarojn ekde tiam dividante la plej bonajn memorojn, kiujn ni povus imagi. Ni vojaĝis tra la mondo kune, kolektive vivis en sep urboj, eltenis kvar jarojn da longdistanco (sed sukcesis paroli per FaceTime ĉiunokte), krevis sennombrajn botelojn da ĉampano por festi niajn eblojn, kaj estis unu apud la alia. dum la malsupreniroj.