Proponrakonto de Danelle kaj Christina
Kiel ni renkontis
Danelle: Christina kaj mi renkontis antaŭ 10 jaroj ludante rugbeon en kolegio kune. Kolegio estis la tempo en mia vivo, kiam mi eltrovis mian seksecon kiel plej multaj adoleskantoj. Christina estis tie kiam mi decidis diri miajn amikojn kaj lasi min scii ke estas en ordo kaj ne esti embarasita. Ŝia esti tie tra tiu malglata tempo signifis la mondon por mi kaj mi neniam forgesos ĝin.
Ni interligiĝis per kafo, Harry Potter, ĉiuj sportoj, kaj la samaj muzikaj interesoj. Ni ne komencis datiĝi ĝis post kiam ni diplomiĝis, sed la komenco de eterne komencis flori en la kolegiotempoj. Tiam, kiam ni geamikis, ni trafis Doctor Who kiam ĝi ankoraŭ estis en Netflix. Iris al piedpilkaj, hokeaj kaj softbalaj ludoj.
La ligo, kiun ni nun formis pro sia rilato, estis tiel forta. Ni enamiĝis. Ni datis en distanco dum multaj el la jaroj kune. Estis tiel malfacile, sed ni igis ĝin funkcii. Ekde la universitato ni ne loĝis en la sama urbo. Tiam aferoj fariĝis vere malfacilaj kaj ni disiĝis pro Kristina ne estinta al siaj gepatroj. Tio tiris ŝin for de plena engaĝiĝo.
Kristina baldaŭ komprenis la eraron, kiun ŝi faris kaj sciis, ke ŝi ja amis min kaj deziris vivon kune. Ŝi diris al siaj gepatroj kaj ili ne povus esti pli feliĉaj. Eĉ ŝia panjo sciis, ke ŝi estas plej feliĉa kiam ni estis kune. Mi bezonis iom da tempo por reakiri mian fidon. Ŝi atendis pacience. Tiam antaŭ 2 jaroj ŝi translokiĝis de KY al Naŝvilo kun mi. Ni neniam estis pli fortaj kaj estas tiel pretaj daŭrigi nian vivon kune.
Kiel ili demandis
Danelle: La Propono. Proksimume 2 monatojn antaŭ ol la propono okazis, Christina demandis ĉu ni povus iri al gepatra domo por semajnfino en oktobro. Mi estas pediatria flegistino kaj ni planas niajn deĵorojn monatojn antaŭe. Do ŝi sciis certigi, ke mi havas libertempon. Do mi diris, ke nenia problemo mi povas submeti por esti for tiu semajnfino por iri vidi viajn gepatrojn en KY.
Rapide antaŭen al 2 semajnoj antaŭ la "vojaĝo" al siaj gepatroj, Christina mencias, ke ŝi nur volas resti hejme kaj ne plu iri al siaj gepatroj. Kio estis stranga peto ĉar la panjo de Christina AMAS kiam ni vizitas. Ĉirkaŭ semajnon poste Christina mencias al mi, ke niaj amikoj Kalleigh kaj Laura volas vespermanĝi ĉe BBQ. loko en la centro de Naŝvilo, denove por mi tio estis stranga peto.
DO estante la medilinga persono mi estas, mi komencis simple kolekti kelkajn informojn de miaj amikoj kaj vidi kion ili faras tiun semajnfinon. Neniel ĉiuj estis okupataj. Venas al la 24-a de oktobro la sabato, kiam ni vespermanĝos kun niaj amikoj. Tiutage Kristina kaj mi malvarmiĝis hejme, spektis futbalon, ĉizis kukurbojn kaj faris kuketon hantita domo. Tiun posttagmezon Christina estis kiel "He, ĉu vi volus promeni sur la Piedanta Ponto antaŭ la vespermanĝo, mi neniam estis kaj mi vere volas bildon de la vido?". Ĉi tiu deklaro sendis al mi tiom da ruĝaj flagoj, 1. Christina sugesti ke promeno estas nur freneza, tiu knabino AMAS simple sidi. 2. Mi jam estis skeptika pri io, kio venis al mi. Do nun miliono da pensoj kuras tra mia kapo, mi estas kiel kion mi supozeble portu???? Ĉu ĉi tio vere estas nur vespermanĝo aŭ ĉu ĝi vere okazas, kvazaŭ ĉi tio ne okazas ĉi-vespere.
Poste ni komencas prepariĝi por la vespermanĝo. Mi ĈIAM malfruas, kaj nun, kiam mi pridubis ĉion, tio plimalbonigis ĝin. Mi komencis ekhalti kaj esti ruza. Mi kaŝis de ŝi la poŝtelefonon de Christina kaj ŝlosis min en mia dormoĉambro. Mi havis tiom da emocioj kaj mi ne volis, ke Christina vidu min timi. Ni ekkriis unu al la alia tra la pordo de la dormoĉambro. Honeste retrorigardante ĉi tiu tuta sekvenco estis nur HILARE. Ĝi estis la plej "Danelle" aferoj kiujn mi povus fari. Mi estas tiel obstina kaj mi ĉiam bezonas scii kio okazas. Estis nur tiom, kion mi povis kontroli. NI finfine forlasas la domon.
Ni devis esti ĉe vespermanĝo je la 6-a. Ni forlasis nian domon je la 6:10. Do ĉe ĉi tiu punkto mi estas kvazaŭ ni devas iri rekte al vespermanĝo, ni jam malfruas, sed Christina insistis, ke ni ankoraŭ havas tempon por ĉi tiu DANG-promeno, pri kiu ŝi parolis pli frue en la tago. (La piedira ponto super rigardas la centron de Naŝvilo, plej multaj homoj uzas ĝin por piediri de la Titans Stadium al Broadway aŭ inverse, AKA belega vido de la urbo) Do ni alvenas al la ponto, mi finfine kolektis min post la preta paŭzo. malsupren mi havis. Ni marŝas kaj mi estis kvazaŭ bone ĉi tie estas bonega loko por via foto, tiam Christina iras "Ho jes, tio pravas" Eltiras sian telefonon por preni bildon. Tiam ŝi diras nenion kaj daŭre marŝas.
En mia menso mi estas kvazaŭ mi supozas, ke mi sekvas ŝin. Do ŝi estas kelkajn paŝojn antaŭen kaj honeste la vido sur la ponto estas belega. Mi prenas mian tempon promenante kaj tiam ni trovas kelkajn benkojn sur la ponto kaj Christina diras "Ho, rigardu TARDIS.". La TARDIS estas ikono de Doctor Who kaj ĝi estis en formo de eta ringokesto. Jen la momento, kiam mi perdis ĝin kaj komencis bleki. Kiel tio alvenis tien, mi demandis al mi, kaj estis ankaŭ libro sub la ringa skatolo. Bildstria libro de Kristina kaj mi kaj nia vivo kune dum la lastaj 10 jaroj. Ŝi donas al mi la libron, mi legas ĝin tra ĉiuj miaj larmoj. Ŝi eĉ inkluzivis la parton de nia rompo tie kaj mi simple ploris pli forte. Legante ĉi tiun libron donis al mi fulmojn de ĉiu el ĉi tiuj memoroj. Mi estis plenigita de tiom da amo kaj ĝojo memorante ĉiujn ĉi tiujn momentojn. Je la fino de la libro ŝi petis min edziĝi kun ŝi. Mi kompreneble diris jes!
Christina enscenigis ĉi tion perfekte, estis eĉ a Fotisto sur la ponto tie por foti la tuton! Tiel alvenis la ringo kaj libro! Post kiam mi diris jes, la dolĉa fotisto faris kelkajn fotojn de ni. Tiam ŝi estis kvazaŭ en ordo, mi permesos al vi vespermanĝi kun viaj amikoj! Mi estis kiel OH KRAP, ĝuste mi supozas, ke ni ankoraŭ havas vespermanĝon por ĉeesti. Mi estas tiel emocia alta, ke mi eĉ ne povis pensi rekte dum nia veturado al vespermanĝo.
Ni alvenas al la BBQ-loko kaj eniras por trovi niajn amikojn, kiuj jam estis tie, sed mi ne vidis ilin ĉe tablo, tiam ni iras al la malantaŭo, kie ili havas privatajn eventoĉambrojn. En mia kapo mi estis kiel ATENDU, NENIEL ĉi tio estas malgranda vespermanĝo./ Ni venas sur la ĉambron kaj mi diras al Kristina "Prefere ne estu miliono da homoj ĉi tie!" , "Ne estas miliono da homoj tie." ŝi diras reen. Poste ni eniras ĉambreton plenan de ĈIUJ niaj homoj. Mi turnas min pro pura ŝoko kaj eliras por sekundo, tiam eniras reen. Estas miaj panjo kaj paĉjo, la panjo kaj paĉjo de Christina, niaj proksimaj kolegiaj amikoj, kaj mia mezlerneja plej bona amiko. Ĝi estis ĉio ornamita por festi nian gefianĉiĝon.
Mi iras por brakumi la panjon de Christina kaj post la brakumo ŝi diris "Ĉu vi pretas?", "Preta por KIO?" Mi demandis, ĉar ĉe ĉi tiu punkto por kio pli mi povus esti preta. Tiam de malantaŭ la pordo malantaŭ la panjo de Christina estis miaj 2 plej bonaj amikoj Lauren kaj Natalie, kiuj ambaŭ translokiĝis reen al siaj hejmŝtatoj en la pasintaj 2 jaroj. Ĉiuj 3 el ni laboris kune sur la sama unuo ĉe Vanderbilt Childrens. Ili fariĝis miaj homoj post la universitato. Ili estas miaj knabinoj kaj ĉiam estas tie por mi. Mi estis tute forprenita, ke ili ankaŭ estas tie por la plej granda momento en mia vivo. Mi kriis DENOVE! Ankaŭ la fotisto estis tie ĉe vespermanĝo ankaŭ, ŝi batis nin tie! Sincere, mi havas la plej bonan fianĉon, familion kaj amikojn.
Tiu semajnfino estis la plej speciala kaj finis esti GRANDA surprizo. Sendepende de miaj provoj saboti ĝin. Christina pensis pri ĉio, profesiaj fotoj, certigante, ke ĉiuj niaj homoj estas tie, eĉ la eksterŝtataj KAJ manĝaĵoj. Ĝi signifis la mondon por mi kaj mi neniam forgesos ĝin. Mia amikino Natalie tiam ankaŭ planis surprizan engaĝiĝbrunĉon dimanĉe kun ĉiuj niaj amikoj de Vanderbilt Infanoj. Pediatriaj flegistinoj formas specialajn ligojn kaj ni havas striktan grupon de ni.
Disvastigu la Amon! Helpu la LGTBQ+-Komunumon!
Kunhavigu ĉi tiun amrakonton en sociaj retoj
Lasi Respondon