เมื่อวันที่ 21 มกราคม Vita ได้ส่งจดหมายที่ตรงไปตรงมา จริงใจ และไร้ความปราณีแก่เวอร์จิเนียซึ่งตรงกันข้ามกับร้อยแก้วที่หลงใหลของเวอร์จิเนียอย่างสวยงาม:

“…ฉันถูกลดหย่อนให้เป็นสิ่งที่ต้องการเวอร์จิเนีย ฉันได้เขียนจดหมายที่สวยงามถึงคุณในยามฝันร้ายที่นอนไม่หลับในตอนกลางคืน และมันได้หายไปแล้ว: ฉันแค่คิดถึงคุณ ในแบบของมนุษย์ที่สิ้นหวัง คุณด้วยจดหมายที่ไร้สาระทั้งหมดของคุณจะไม่เขียนวลีพื้นฐานเช่นนั้น บางทีคุณอาจจะไม่รู้สึกด้วยซ้ำ แต่ฉันเชื่อว่าคุณจะเข้าใจช่องว่างเล็กน้อย แต่คุณควรใส่มันด้วยวลีที่สวยงามจนมันควรจะสูญเสียความเป็นจริงไปเล็กน้อย ในขณะที่ฉันค่อนข้างจะสิ้นคิด: ฉันคิดถึงคุณมากกว่าที่ฉันจะเชื่อได้ และฉันพร้อมที่จะคิดถึงคุณอย่างมาก จดหมายฉบับนี้จึงเป็นเพียงแค่เสียงร้องของความเจ็บปวด เป็นเรื่องเหลือเชื่อที่คุณมีความสำคัญต่อฉันมากเพียงใด ฉันคิดว่าคุณคงชินกับคนที่พูดแบบนี้ ประณามคุณสิ่งมีชีวิตนิสัยเสีย; ฉันจะไม่ทำให้เธอรักฉันอีกต่อไปด้วยการเสียสละตัวเองแบบนี้ - แต่ที่รัก ฉันไม่สามารถฉลาดและยืนหยัดกับคุณได้ ฉันรักคุณมากเกินไปสำหรับเรื่องนั้น เกินไปจริงๆ คุณคงไม่รู้หรอกว่าฉันจะยืนหยัดกับคนที่ไม่รักได้อย่างไร ได้นำเอางานวิจิตรศิลป์ แต่คุณได้ทำลายการป้องกันของฉัน และฉันไม่รังเกียจมันจริงๆ”