ליבע בריוו: VIRGINIA WOOLF און VITA SACKVILLE-WEST
די דזשענדער-בענדינג פּראָוטאַגאַנאַסט אין ווירזשיניע וואָלף ס פּייאַנירינג ראָמאַן אָרלאַנדאָ, וואָס סאַבווערטיד צענזור צו רעוואַלושאַנייז די פּאָליטיק פון מאָדנע ליבע, איז באזירט אויף די ענגליש פּאָעט וויטאַ סאַקקוויללע-וועסט, וואָאָלף ס אַמאָל לייַדנשאַפטלעך ליבהאָבער און לעבן-לאַנג ליב פרייַנד. די צוויי פרויען אויך פארביטן עטלעכע פּרעכטיק ליבע בריוו אין פאַקטיש לעבן. דאָ איז איינער פון ווירזשיניע צו וויטאַ פון יאנואר 1927, באַלד נאָך די צוויי זענען געפאלן מאַדלי אין ליבע:
"קוק דאָ וויטאַ - וואַרפן איבער דיין מאַן, און מיר וועלן גיין צו האַמפּטאָן קאָורט און עסן אויף דעם טייַך צוזאַמען און גיין אין דעם גאָרטן אין די לעוואָנע - ליכט און קומען אַהיים שפּעט און האָבן אַ פלאַש ווייַן און באַקומען טריפּס, און איך וועל דערצײל אײך אַלע זאַכן, װאָס איך האָב אין קאָפּ, מיליאָנען, מײַריאַדן ― זײ װעלן זיך נישט רירן בײַ טאָג, נאָר בײַם פֿינצטער אױפֿן טײַך. טראַכטן פון וואָס. וואַרפן איבער דיין מענטש, זאָג איך, און קום.
אויף יאנואר 21, וויטאַ שיקט ווירזשיניע דעם דיסאַרמייזינגלי ערלעך, האַרציק און אַנגאַרדיד בריוו, וואָס שטייט אין אַ שיין קאַנטראַסט מיט ווירזשיניע ס לייַדנשאַפטלעך פּראָזע:
"... איך בין רידוסט צו אַ זאַך וואָס וויל ווירזשיניע. איך האב דיר פארפאסט א שײנעם בריװ אין די שלאף־לאזע נאכט־נאכט־שעהן, און ם׳איז אלץ פארגעגאנגען: כ׳האב דיר נאר געפעלט, אויף א גאנץ פשוטן פארצװײפלטן מענטשלעכן אופן. איר , מיט אלע דיינע אומשטומע אותיות , וואלט קיינמאל נישט געשריבן אזא עלעמענטארע פראזע ווי דער ; טאָמער וואָלט איר עס אפילו נישט פילן. און נאָך איך גלויבן איר וועט זיין פיליק פון אַ קליין ריס. אָבער איר וואָלט אָנטאָן עס אין אַזוי מעהודערדיק אַ פראַזע אַז עס זאָל פאַרלירן אַ ביסל פון זייַן פאַקט. ווייל ביי מיר איז עס גאנץ שטארק: איך בענק דיר נאך מער ווי איך האב געקענט גלייבן; און איך בין געווען צוגעגרייט צו פאַרפירן איר אַ גוט געשעפט. אַזוי דער בריוו איז טאַקע נאָר אַ קוועטשן פון ווייטיק. עס איז גלייבן ווי יקערדיק איר האָבן ווערן פֿאַר מיר. איך רעכן, אַז איר זענט צוגעוווינט צו מענטשן זאָגן די זאכן. פאַרשילטן איר, קאַליע באַשעפעניש; איך װעל מיך מער ניט מאַכן, דורך געבן זיך אַזױ אַװעק, ― אָבער טאַקע מײַן טײַערער, איך קאָן ניט זײַן קלוג און שטײן מיט דיר: איך האָב דיר צופֿיל ליב דערפֿאַר. אויך באמת. איר האָט קיין געדאַנק ווי שטיין-אָפיש איך קען זיין מיט מענטשן וואָס איך טאָן ניט ליב. איך האב עס געבראכט צו אַ פיין קונסט. אבער דו האסט צעבראכן מיינע שוץ. און איך האָב עס טאַקע נישט חרטה".
אין דעם טאָג פֿון דער דערשײַנונג פֿון אָרלאַנדאָ האָט וויטאַ באַקומען אַ פּעקל, וואָס האָט אַנטהאַלט ניט נאָר דאָס געדרוקטע בוך, נאָר אויך דעם אָריגינעלן מאַנוסקריפּט פֿון ווירזשיניע, ספעציעל פֿאַר איר געבונדן אין ניגער לעדער און אויסגעקריצט מיט אירע ראשי תיבות אויפֿן רוקנביין.
לאָזן אַ ענטפֿערן