O ddyn, mae hwn yn un hir. Roeddwn i'n gogydd ac yn rheolwr bwyty, felly roeddwn i'n gweithio gyda'r nos, penwythnosau a gwyliau. Felly bu'n rhaid iddi aros am ddiwrnod arall i ddathlu ein diwrnod San Ffolant. Felly, cynlluniais daith feicio a phicnic mewn parc tawel lleol. Sefydlais fwrdd gyda be bacio i ni, sbred bach neis i ni ac a cynllun i gyfnewid anrhegion dydd San Ffolant. Fe wnaethon ni fwyta, siaradon ni fel arfer a chael bore gwych. Yn nes at y prynhawn rhoddais hi, ei cherdyn dydd valentines. Os nad yw'n storfa byddwn yn rhoi pob gair a ysgrifennais yma, ar ddiwedd y cerdyn a minnau'n arllwys fy nheimlad dywedodd y cerdyn .... "Edrych i lawr". O dan y cerdyn daliais jar gloch allan a laciais a'i pharatoi. Y tu mewn roedd blaguryn wedi'i agor yn rhannol ac yn y canol roedd ei modrwy. “Fyddwn i ddim eisiau treulio mwy o fy mywyd yn chwerthin, yn gweiddi'n gwenu ac yn crio, yn dal ac yn caru unrhyw un arall yn y byd hwn nad ydych chi. Ydych chi'n meddwl y gallech chi ddod o hyd iddo yn eich calon i fod eisiau rhannu gweddill ein bywydau gyda'n gilydd? A dywedodd hi “Arhoswch, ydych chi'n wir?'. Afraid dweud ei bod wedi cael sioc a threuliodd y 3 munud nesaf yn syllu arnaf yn ceisio peidio â chrio… yna dywedodd “Ond fe ddywedoch chi ddim….. Do wrth gwrs!”