Gwnaeth Baldwin hyn i gyd wrth fod allan ac yn ddiymddiheuriad heb fod yn syth (er iddo wrthod uniaethu â label penodol hyd at ddiwedd ei oes, gan nodi yn ei gyfweliad diwethaf, “Mae’r gair hoyw wastad wedi fy rwbio yn y ffordd anghywir. byth yn deall yn union beth mae'n ei olygu Dydw i ddim eisiau swnio'n bell nac yn nawddoglyd oherwydd dydw i ddim yn teimlo hynny mewn gwirionedd.Yn syml, rwy'n teimlo ei fod yn fyd nad oes ganddo lawer i'w wneud â mi, gyda lle gwnes i dyfu i fyny. Doeddwn i erioed yn gartrefol ynddo.”) Roedd ei natur agored am ei rywioldeb yn aml yn destun rhwystredigaeth i'w gynghreiriaid a'i elynion fel ei gilydd, ond roedd dewis ymgorffori gwrth-ddweud ymddangosiadol yn bopeth a wnaeth Baldwin mor rhyfeddol. Gallai fod yn ddeifiol yn ei feirniadaeth a'i sylwadau diwylliannol, ond yn ddigon hael i'w rhoi; roedd yn llygad-drwg ac yn ansentimental am y niwed anhygoel a welodd yn cael ei ddeddfu ond gwrthododd fynd yn sinigaidd yn ei wyneb; gwadu'r eglwys yr oedd wedi tyfu i fyny ynddi i raddau helaeth, ond mewn sawl ffordd amlygodd ei hegwyddorion mwyaf clodwiw gyda'i fywyd a'i waith. Rydyn ni'n ei garu ef a'i waith yn fawr iawn, ac yn meddwl bod yna swm diddiwedd i'w ddysgu ganddo!