ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ. ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ Φιγούρες LGBTQ: JAMES BALDWIN
Ο Τζέιμς Άρθουρ Μπάλντουιν ήταν Αμερικανός μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, δοκιμιογράφος, ποιητής και ακτιβιστής. Τα δοκίμιά του, που συγκεντρώθηκαν στο Notes of a Native Son (1955), διερευνούν τις περιπλοκές των φυλετικών, σεξουαλικών και ταξικών διακρίσεων στη δυτική κοινωνία των Ηνωμένων Πολιτειών κατά τα μέσα του εικοστού αιώνα. Ο Μπάλντουιν γεννήθηκε το 1924 στο Χάρλεμ, όπου μεγάλωσε από τη μητέρα του και τον πατριό του ιεροκήρυκα και αργότερα έγινε κατώτερος λειτουργός/παιδοκήρυκας στην εκκλησία της Πεντηκοστής. Έφυγε από τις ΗΠΑ σε ηλικία 24 ετών για να φτιάξει τη ζωή του στο Παρίσι, βρίσκοντας ότι το βάρος του αμερικανικού ρατσισμού ήταν αφόρητο. Η συγγραφική του καριέρα άρχισε να απογειώνεται στο Παρίσι και το δεύτερο μυθιστόρημά του, το Δωμάτιο του Τζιοβάνι, ήταν το πρώτο του που ασχολήθηκε ρητά με μια σχέση ομοφύλων. Ο εκδότης του εκείνη την εποχή στο Knopf του είπε:
«…Ήμουν «νέγρος συγγραφέας» και έφτασα σε «ένα ορισμένο κοινό». «Λοιπόν», μου είπαν, «δεν έχεις την πολυτέλεια να αποξενώσεις αυτό το κοινό. Αυτό το νέο βιβλίο θα καταστρέψει την καριέρα σου γιατί δεν γράφεις για τα ίδια πράγματα και με τον ίδιο τρόπο που ήσασταν πριν και δεν θα δημοσιεύσουμε αυτό το βιβλίο για χάρη σας… Τους είπα, «Γαμήστε σας». "
(Αυτό ήταν το 1956!) Αργότερα, ο Baldwin έφυγε από το Παρίσι, νιώθοντας την υποχρέωση να συμμετάσχει περισσότερο στο κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα των ΗΠΑ (αν και πρέπει να σημειωθεί ότι δεν υπέγραψε τον όρο «κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα», ονομάζοντάς τον αντ' αυτού το 1979 «η τελευταία εξέγερση των σκλάβων».). Έγραψε δημοσιογραφία και δοκίμια, συμπεριλαμβανομένων βιβλίων όπως το ασύγκριτο Το Fire Next Time, που διαβάζεται εξίσου επειγόντως σήμερα. Έκανε επίσης δημόσιες εμφανίσεις για ομιλίες, συνεντεύξεις και συζητήσεις, επιδεικνύοντας μια πυρακτωμένη προφορική παρουσία και ρητορικό ύφος που έθεσε όλη την εμπειρία του από τον άμβωνα σε διαφορετικό σκοπό. Αυτή η σύντομη συζήτηση στην εκπομπή του Dick Cavett σχετικά με, ουσιαστικά, «γιατί πρέπει να είναι πάντα αγώνας» είναι ένα καλό παράδειγμα.
Ο Μπάλντουιν τα έκανε όλα αυτά ενώ ήταν έξω και χωρίς συγνώμη (αν και αρνήθηκε να ταυτιστεί με μια συγκεκριμένη ταμπέλα μέχρι το τέλος της ζωής του, δηλώνοντας στην τελευταία του συνέντευξη, «Η λέξη γκέι πάντα με έτριβε με λάθος τρόπο. Ποτέ δεν κατάλαβα τι ακριβώς σημαίνει. Δεν θέλω να φανώ απόμακρος ή υποστηρικτικός γιατί δεν το νιώθω πραγματικά αυτό. Απλώς νιώθω ότι είναι ένας κόσμος που δεν έχει να κάνει με μένα, με το πού μεγάλωσα. Δεν ήμουν ποτέ στο σπίτι του.») Η ανοιχτότητά του για τη σεξουαλικότητά του ήταν συχνά πηγή απογοήτευσης τόσο για τους συμμάχους όσο και για τους εχθρούς του, αλλά η επιλογή να ενσαρκώσει μια φαινομενική αντίφαση ήταν αυτό που έκανε τον Baldwin τόσο αξιοσημείωτο. Θα μπορούσε να είναι καυστικός στις πολιτιστικές κριτικές και παρατηρήσεις του, αλλά αρκετά γενναιόδωρος για να τις δώσει. Ήταν ξεκάθαρος και αντιπαθής σχετικά με την απίστευτη ζημιά που είδε να γίνεται, αλλά αρνήθηκε να γίνει κυνικός μπροστά σε αυτό. κατήγγειλε σε μεγάλο βαθμό την εκκλησία στην οποία είχε μεγαλώσει, αλλά με πολλούς τρόπους φανέρωσε τις πιο αξιοθαύμαστες αρχές της με τη ζωή και το έργο του. Τον αγαπάμε πολύ αυτόν και τη δουλειά του και πιστεύουμε ότι μπορούμε να μάθουμε πολλά από αυτόν!
Αφήστε μια απάντηση