TOP Z NAJLEPSZYCH KRAJÓW PRZYJAZNYCH LGBTQ DLA EKSPATÓW
Jeśli chcesz podróżować samotnie lub z partnerem, a nawet przeprowadzić się, prawdopodobnie chciałbyś wiedzieć, gdzie łatwo znaleźć pełny program rozrywkowy LGBTQ i gdzie będzie to bezpieczne i przyjazne. W tym artykule przedstawimy nasze najlepsze kraje LGBTQ dla emigrantów.
Belgia
Prawa LGBT+ w Belgii należą do najbardziej postępowych na świecie; kraj ten zajmuje drugie miejsce w rankingu Rainbow Europe Index 2019 ILGA. Aktywność seksualna osób tej samej płci jest legalna od 1795 roku, kiedy kraj był terytorium francuskim. Dyskryminacja ze względu na orientację seksualną jest zakazana od 2003 roku, w którym zalegalizowano Belgię małżeństwa homoseksualne. Pary mają takie same prawa jak pary przeciwnej płci; mogą adoptować, a lesbijki mają dostęp do zapłodnienia in vitro. Małżeństwa osób tej samej płci stanowią 2.5% wszystkich ślubów w Belgii.
Ekspaci mogą zawrzeć związek małżeński w Belgii, jeśli jeden z partnerów mieszka tam od co najmniej trzech miesięcy. Obywatele spoza UE/EOG, którzy są upoważnieni do pobytu w Belgii, mogą również sponsorować swoich partnerów na belgijskiej wizie łączenia rodzin.
Prawa osób transpłciowych są bardzo zaawansowane w Belgii, gdzie osoby fizyczne mogą zmienić płeć prawną bez operacji. Jednak ILGA zaleca wykonanie większej ilości pracy w odniesieniu do osób interpłciowych; Belgia musi jeszcze zakazać niepotrzebnych interwencji medycznych, takich jak przeprowadzanie operacji determinacji seksualnej u niemowląt. Ustawodawstwo dotyczące przestępstw z nienawiści wobec osób transseksualnych i interseksualnych nie zostało jeszcze uchwalone. Nie wprowadzono jeszcze trzeciej płci w dokumentach prawnych.
Ogólnie rzecz biorąc, Belgia wykazuje niezwykle wysoki poziom akceptacji homoseksualistów. Eurobarometr z 2015 r. wykazał, że 77% Belgów uważa, że małżeństwa osób tej samej płci powinny być dozwolone w całej Europie, podczas gdy 20% nie zgodziło się z tym stwierdzeniem.
Scena przyjazna LGBT w Belgii
Belgia ma dużą i dobrze rozwiniętą scenę LGBT+, która zaspokaja różnorodne orientacje i preferencje. Antwerpia (Antwerpia) miała ostrzejszą i bardziej przyszłościowo myślącą społeczność, ale w ostatnich latach Bruksela pozbyła się swojego burżuazyjnego wizerunku. Brugia (Brugge), Gandawa (Pan), Liège i Ostenda (Oostende) wszyscy mają aktywne gejowskie życie nocne. Maj jest generalnie Miesiącem Dumy w całym Królestwie, a Bruksela jest gospodarzem największej parady.
Hiszpania
Wyobraź sobie, jak pijesz cava z mężem na tarasie w Madrycie? Niezależnie od powstania partii politycznych sprzeciwiających się LGBT, Hiszpania jest jednym z najbardziej liberalnych kulturowo miejsc dla gejów. Małżeństwa osób tej samej płci w Hiszpanii są legalne od 2005 roku. Literatura hiszpańska, muzyka, a kino często porusza tematykę LGBT+. Od Madrytu po Gran Canarię, kraj ten oferuje zróżnicowaną i przyjazną scenerię dla wszystkich członków społeczności queer. Pary jednopłciowe mieszkające w Hiszpanii mają szereg praw podczas rejestracji związku partnerskiego. Obejmują one adopcję, automatyczne uznanie rodzicielstwa w akcie urodzenia, podatek od spadków, prawa do rent rodzinnych, uznanie do celów imigracyjnych, równe traktowanie do celów podatkowych – w tym podatku od spadków – oraz ochronę przed przemocą domową. Hiszpania zajęła 11. miejsce w Europie pod względem praw osób tej samej płci w 2019 r., Z pełną równością na poziomie około 60%.
Od 2007 roku ludzie w Hiszpanii mogą zmieniać swoją płeć, a kraj ten jest jednym z najbardziej popierających prawa osób transpłciowych na świecie. W 2018 roku 27-letnia aktywistka LGBT+, Angela Ponce, została pierwszą transpłciową kobietą, która wzięła udział w konkursie Miss Universe, gdzie otrzymała owację na stojąco.
Wydarzenia LGBT+ w Hiszpanii
Jak na kraj katolicki, Hiszpania jest wyjątkowo przyjazna LGBT. Prawie 90% populacji akceptuje homoseksualizm, według ostatniego sondażu Pew Research. W 2006 roku w Sitges odsłonięto pierwszy w kraju pomnik osób LGBT+ upamiętniający nocną rozprawę policji z gejami na plaży w 1996 roku.
Jako pierwszy kraj, który zalegalizował małżeństwa osób tej samej płci w 2001 roku, Holandia ma emocjonalny związek z osobami LGBT+. Holandia zdekryminalizowała homoseksualizm w 1811 roku; pierwszy bar dla gejów został otwarty w Amsterdamie w 1927 roku; aw 1987 roku w Amsterdamie odsłonięto Homomonument, pomnik upamiętniający gejów i lesbijki zabitych przez nazistów. Uroczystości religijne małżeństw osób tej samej płci odbywają się od lat 1960. XX wieku. Małżeństwo cywilne urzędnicy nie może odmówić parom tej samej płci. Małżeństwa osób tej samej płci nie są jednak możliwe na Arubie, Curaçao i Sint Maarten.
Ekspaci mogą sponsorować swoich partnerów. Muszą udowodnić ekskluzywny związek, wystarczające dochody i zdać egzamin integracyjny. Pary tej samej płci mogą adoptować lub korzystać z usług macierzyństwa zastępczego. Dyskryminacja ze względu na orientację seksualną w zatrudnieniu i mieszkalnictwie jest nielegalna. Pary tej samej płci mają równe prawa podatkowe i spadkowe.
Dzieci mogą zmienić płeć. Transpłciowe osoby dorosłe mogą samodzielnie identyfikować się bez zaświadczenia lekarskiego. Obywatele Holandii mogą ubiegać się o paszporty neutralne pod względem płci. Aktywiści twierdzą, że należy zrobić więcej w zakresie praw osób interseksualnych.
74% populacji ma pozytywny stosunek do homoseksualizmu i biseksualności. Według badania przeprowadzonego w 57 r. przez Holenderski Instytut Badań Społecznych, 2017% pozytywnie ocenia osoby transpłciowe i różnorodność płciową. Chociaż Holandia jest krajem przyjaznym dla LGBT, radzi sobie gorzej niż jej sąsiedzi pod względem przestępstw z nienawiści, a terapia logopedyczna i konwersyjna pozostaje legalna. Równiny zajęły 12. miejsce w Europie pod względem praw osób tej samej płci w 2019 r. Pary tej samej płci mają o połowę mniej praw niż pary heteroseksualne.
Wydarzenia LGBT+ w Holandii
Stolica Holandii, często nazywana gejowską drogą do Europy, ma tętniącą życiem kulturę LGBT+ i zaspokaja wszystkie apetyty i fetysze. Scena gejowska rozciąga się daleko poza Amsterdam, z barami, saunami i kinami w kilku holenderskich miastach, w tym w Rotterdamie, Hadze (Haga), Amersfoort, Enschede i Groningen. Wiele miast organizuje również własne imprezy dumy, w których biorą udział lokalni politycy. Pride Amsterdam, z paradą kanałów, jest największym i każdego sierpnia przyciąga około 350,000 XNUMX ludzi. Holenderskie grupy wsparcia LGBT+ mają ogólnokrajową sieć; istnieją również konkretne organizacje wspierające uchodźców.
Malta
Valletta nie od razu przychodzi na myśl, gdy myślisz o światowych stolicach gejów, ale maleńka Malta przez cztery lata z rzędu zajmowała pierwsze miejsce w Europe Rainbow Index. Malta pokonuje 48 innych krajów z wynikiem 90%, jeśli chodzi o politykę przyjazną osobom LGBT i akceptację stylu życia.
Malta jest jednym z nielicznych krajów, których konstytucja zabrania dyskryminacji ze względu na orientację seksualną i tożsamość płciową, w tym w miejscu pracy. Małżeństwa osób tej samej płci są legalne od 2017 roku i nie ma minimalnych wymagań dotyczących miejsca zamieszkania; W rezultacie Malta jest idealnym miejscem na docelowy ślub. Osoby samotne i pary, niezależnie od orientacji seksualnej, korzystają z praw adopcyjnych, a lesbijki mogą skorzystać z zabiegu zapłodnienia in vitro. Homoseksualiści służą też jawnie w wojsku. Homoseksualiści mają jednak zakaz oddawania krwi.
Prawa osób transpłciowych i interseksualnych należą do najsilniejszych na świecie. Ludzie mogą legalnie zmienić płeć bez operacji.
Postawy społeczne wobec społeczności LGBT+ zmieniły się radykalnie w ciągu ostatniej dekady. Eurobarometr z 2016 r. wykazał, że 65% Maltańczyków opowiada się za małżeństwami osób tej samej płci; był to znaczący skok z zaledwie 18% w 2006 r.
Wydarzenia LGBT+ na Malcie
Pomimo rządu przyjaznego LGBT, scena LGBT+ nie jest tak dobrze rozwinięta na Malcie, jak w innych krajach europejskich, ze stosunkowo mniejszą liczbą dedykowanych barów i kawiarni. Niemniej jednak większość klubów nocnych i plaż jest przyjazna społeczności LGBT i mile widziana. Parada dumy w Valletcie, która odbywa się co roku we wrześniu, jest dużym magnesem przyciągającym turystów, często z udziałem lokalnych polityków.
Nowa Zelandia
Często uznawana za jedno z najlepszych miejsc dla emigrantów, postępowa Nowa Zelandia ma również świetne wyniki w zakresie praw osób LGBT+. Konstytucja Nowej Zelandii jest przyjazna LGBT, oferując kilka zabezpieczeń w oparciu o orientację seksualną. Małżeństwa osób tej samej płci są legalne od 2013 roku. Pary niezamężne dowolnej płci mogą wspólnie adoptować dzieci. Lesbijki mają dostęp do zabiegów zapłodnienia in vitro.
Nowa Zelandia uznaje również związki małżeńskie lub de facto dla par emigrantów, zarówno heteroseksualnych, jak i homoseksualnych. Ekspat może sponsorować swojego partnera, ale musi mieć przynajmniej stałe miejsce zamieszkania. Obywatele Australii lub stali rezydenci mogą być w stanie sponsorować wizę partnerską.
Prawo jest jednak niejasne w kwestii praw osób transpłciowych. Dyskryminacja ze względu na tożsamość płciową nie jest wyraźnie zakazana. Osoby mogą zmienić płeć na swoim prawie jazdy lub paszporcie, składając ustawowe oświadczenie; jednak zrobienie tego samego na akcie urodzenia wymaga dowodu leczenia medycznego w celu przejścia. Od marca 2019 r. Projekt ustawy zezwalającej na samoidentyfikację został opóźniony do czasu konsultacji społecznych.
Historia tolerancji w Nowej Zelandii sięga czasów przedkolonialnych Maorysów, chociaż brytyjska kolonizacja zaowocowała prawami przeciwko sodomii. Kraj zdekryminalizował homoseksualizm między mężczyznami w 1986 roku; aktywność lesbijska nigdy nie była przestępstwem w Nowej Zelandii. Od tego czasu w parlamencie było kilku wybitnych gejów i transseksualistów. Ponad 75% Nowozelandczyków akceptuje homoseksualizm.
Przepisy antydyskryminacyjne Nowej Zelandii i małżeństwa osób tej samej płci nie obejmują jednak jej królestwa.
Nowa Zelandia przyjazna LGBT
Nowa Zelandia ma scenę o rozsądnej wielkości, która rozciąga się na cały kraj. Wellington i Auckland szczycą się największą liczbą gejowskich barów i klubów, ale mieszkańcy LGBT+ w Tauranga, Christchurch, Dunedin i Hamilton również mają zagwarantowany dobry wieczór. Parady równości są organizowane od wczesnych lat siedemdziesiątych, a obecnie każdego roku odbywa się co najmniej sześć różnych ważnych wydarzeń.
Hongkong
Uznanie wiz małżeńskich dla par tej samej płci przez Sąd Apelacyjny w 2018 roku wzbudziło nadzieje emigrantów, którzy chcą przenieść się do azjatyckiego centrum finansowego. Sam homoseksualizm jest legalny od 1991 roku; jednak lokalne prawo nie uznaje małżeństw osób tej samej płci ani związków partnerskich. Może się to zmienić po porozumieniu Sądu Najwyższego Hongkongu ze stycznia 2019 r., aby rozpatrzyć dwa odrębne odwołania od zakazu małżeństw osób tej samej płci na tym terytorium. W maju 2019 r. miejscowy pastor również skierował sprawę do Sądu Najwyższego, argumentując, że zakaz ogranicza swobodę wyznawania jego zboru.
Przepisy antydyskryminacyjne są również dość słabe. Chociaż osoby LGBT+ mogą nie mieć prawnych przeszkód w dostępie do usług rządowych, działacze twierdzą, że dyskryminacja jest powszechna. Pary tej samej płci nie mogą ubiegać się o mieszkanie komunalne ani korzystać ze świadczeń emerytalnych partnera. Niemniej jednak pary homoseksualne pozostające w konkubinacie korzystają z pewnej ochrony na mocy lokalnych przepisów dotyczących przemocy domowej.
Zgodnie z orzeczeniem z lutego 2019 r. osoby transpłciowe nie mogą zmieniać dokumentów prawnych w celu odzwierciedlenia ich tożsamości bez operacji potwierdzenia płci.
Akceptacja społeczna wzrosła, gdy terytorium stało się w ostatnich latach bardziej przyjazne LGBT. W ankiecie przeprowadzonej w 2013 roku przez Uniwersytet w Hongkongu 33.3% respondentów popiera małżeństwa osób tej samej płci, a 43% jest przeciwnych. W następnym roku ta sama ankieta przyniosła podobne wyniki, chociaż 74% respondentów zgodziło się, że pary tej samej płci powinny mieć takie same lub niektóre prawa, z których korzystają pary heteroseksualne. Do 2017 roku badanie wykazało, że 50.4% respondentów popiera małżeństwa osób tej samej płci.
Scena LGBT+ w Hong Kongu
Pełen emigrantów Hongkong ma pewną siebie i dobrze prosperującą subkulturę LGBT+. W mieście odbywa się coroczna parada równości. Istnieje również szeroki wybór barów, klubów i saun gejowskich; jest to prawdopodobnie spowodowane presją społeczną, aby dostosować się do tradycyjnych modeli heteronormatywnych. Lokalne filmy i produkcje telewizyjne regularnie poruszają wątki queer; kilka animatorzy pojawiły się nawet w ostatnich latach, zazwyczaj spotykając się z pozytywnym przyjęciem. Hong Kong Pride odbywa się co roku w listopadzie i przyciąga około 10,000 XNUMX osób.
Argentyna
Argentyna, symbol praw LGBT+ w Ameryce Łacińskiej, queerowa historia sięga rdzennych mieszkańców Mapuche i Guaraní. Grupy te nie tylko akceptowały trzecią płeć, ale także traktowały na równi mężczyzn, kobiety, osoby transpłciowe i interseksualne. Jako kraj przyjazny LGBT, Argentyna ma kwitnącą scenę LGBT+ od czasu powrotu do demokracji w 1983 roku. W 2010 roku stała się pierwszym krajem w Ameryce Łacińskiej i dziesiątym na świecie, który zalegalizował małżeństwa osób tej samej płci, co było kamieniem milowym dla katolika kraj gdziekolwiek. Prawo pozwala parom jednopłciowym na adopcję, a parom lesbijskim równy dostęp do zabiegu zapłodnienia in vitro. Więzienia zezwalają na wizyty małżeńskie osadzonym homoseksualistom. Ekspaci tej samej płci i turyści mogą również zawrzeć związek małżeński w Argentynie; jednakże te małżeństwa nie są uznawane, jeżeli takie związki pozostają nielegalne.
Prawa osób transpłciowych w Argentynie należą do najbardziej zaawansowanych na świecie. Dzięki ustawie o tożsamości płciowej z 2012 r. ludzie mogą zmienić płeć bez konieczności interwencji medycznej.
Ogólnie rzecz biorąc, opinia publiczna bardzo wspiera społeczność LGBT+. Argentyna miała najbardziej pozytywne nastawienie ze wszystkich krajów Ameryki Łacińskiej w Global Attitudes Survey przeprowadzonym przez Pew Research Center w 2013 r., A 74% ankietowanych twierdzi, że homoseksualizm powinien być akceptowany.
Argentyna przyjazna LGBT
Buenos Aires to gejowska stolica Argentyny. Od początku XXI wieku jest miejscem turystycznym LGBT+, a jednym z głównych atrakcji jest festiwal Queer Tango. Dzielnice przyjazne ekspatom, takie jak Palermo Viejo i San Telmo, mogą pochwalić się kilkoma obiektami przyjaznymi gejom. Jednak scena rozciąga się na Rosario, Kordobę, Mar del Plata i Mendozę w centrum argentyńskiego kraju winiarskiego.
Kanada
Dzięki liberalnej polityce i względnie przyjaznemu nastawieniu do imigracji Kanada od dawna przyciąga osoby LGBT+ z zagranicy. Bonusem jest wysoka jakość życia i usług zdrowotnych.
Od 1982 roku Kanadyjska Karta Praw i Swobód gwarantuje społeczności LGBT+ podstawowe prawa człowieka. Małżeństwa osób tej samej płci są legalne od 2005 roku (chociaż pierwsze na świecie małżeństwa homoseksualne miały miejsce miejsce w Toronto w 2001 roku). Pary tej samej płci mogą adoptować dzieci i mieć dostęp do altruistycznego macierzyństwa zastępczego. Będą też korzystać z równych świadczeń socjalnych i podatkowych, w tym związanych z emeryturami, zabezpieczeniem emerytalnym i ochroną przed upadłością.
Osoby transpłciowe mogą zmienić swoje imię i nazwisko oraz legalną płeć bez operacji; ci, którzy zdecydują się na operację, mogą korzystać z publicznej opieki zdrowotnej. Od 2017 roku osoby o niebinarnej tożsamości płciowej mogą odnotowywać to w swoich paszportach.
Postawy obywatelskie wobec osób LGBT + są postępowe, a badanie Pew z 2013 r. wykazało, że 80% Kanadyjczyków akceptuje homoseksualizm. Kolejne sondaże pokazują, że większość Kanadyjczyków zgadza się, że pary tej samej płci powinny mieć równe prawa rodzicielskie. W kwietniu 2019 roku Kanada wypuściła pamiątkowy loonie (moneta jednodolarowa) z okazji 50-lecia częściowej dekryminalizacji homoseksualizmu.
Scena LGBT+ w Kanadzie
Podobnie jak w innych miejscach, życie LGBT+ koncentruje się wokół głównych miast, zwłaszcza Toronto, Vancouver (często zaliczane do najlepszych miast na świecie dla ekspatów) i Montrealu. Edmonton i Winnipeg również mogą pochwalić się scenami LGBT+. Każdego lata w całym kraju odbywają się parady równości z udziałem polityków regionalnych i krajowych; Premier Justin Trudeau został pierwszym szefem rządu kraju, który wziął udział w Pride Toronto w 2016 roku.
Dodaj komentarz