Eşcinsel Bir Düğün Planlamak ve Akrabalarınızdan İstenmeyen Tavsiyeler Almak?

Mark O'Connell, yazarı Modern Gelinler ve Modern Damatlar: Bir Kılavuz Planlama Heteroseksüel, Eşcinsel ve Diğer Geleneksel Olmayan Yirmi Birinci Yüzyıl Düğünleri, geleneksel akrabalardan gelen düğün tavsiyeleriyle nasıl başa çıkılacağına dair kitabından bir alıntı paylaşıyor.

Ivy Jacobson tarafından

Perde Arkasındaki Spot Işıklar: Geleneksel Akrabalardan Tuhaf İpuçları

"Koli bantlı gelinlik mi giyeceksin?" sorguladım Justin'in kuzeni Emily. 

Emily'nin annesi Corky Teyze'nin tamamen koli bandından elbise yapan ilk kişi olduğunu bilmeni isterim! Doksanlarda Emily'nin balosu için tasarlamış. Emily'nin resmi büyük dergilerde çıktı. Özdeyiş- ve trend viral oldu. Koli bandı elbisesi bir fenomen, bir şey haline geldi. Şimdi devam eden bir yarışma ve hatta bir tasarım mücadelesiydi. Project Runway 2012'de. Ancak bugüne kadar Corky hiçbir resmi kredi almadı; onlar özel insanlar. Bu yüzden kışkırtıcı bir şekilde Emily'nin düğün kıyafetlerini sordum - nişanlısıyla çok uzun süredir nişanlıydı ama görünürde nikah yoktu. Katılan herkesin hak ettiğini düşündüğüm ilgiyi görmesini istedim. Normallik/"gizlilik" tarafından gizlenmiş olan tuhaf gerçeklerinin manşetlere çıkmasını istedim. 

Görüyorsun, tuhaflığın olduğu her yerde gerçek var. Nerede tuhaflık varsa, orada ihtiyaç vardır. 

Modern düğünlerimizin çoğu olmasa da çoğu - ister gey, ister heteroseksüel ya da neye sahipsin - eşcinsel yani kategoriye veya tanımlamaya direnirler. Şu anda kendi gerçeğinizin geleneklere ağır bastığı böyle bir nikahın peşinde olduğunuzu garanti ederim. Senin hakkında tuhaf olan şey ihtiyaçlar var olmak, yaşamak, nefes almak için normdan sapmak - Emily'nin baloda kendisi gibi hissetmek için koli bandı elbisesine ihtiyaç duyma şekli. 

Lyn ve Jorge 

Arkadaşım Lyn'in düğünü, queer = gerçek = ihtiyaç için harika bir örnek. Lyn, Yahudi olarak yetiştirildi ve pratik yapmayan Salvador kökenli bir Katolik olan Jorge ile tanışana kadar sadece Yahudi erkeklerle çıktı. Yani Yahudi değil. Yahudiliğinde muhafazakar (ve kırılgan), Lyn'in erkek kardeşi, düğününden önce inanç içinde evlenmesi gerektiğine dair güçlü inancını inatla Lyn ile paylaştı. Daha fazla çatışmayı önlemek için Lyn, daha fazla eleştiri duymak istemediğinden bir kadın hahamın törenini gerçekleştireceğinden bahsetmedi. Erkek kardeşi başlangıçta katılmayı reddetti. Bu arada, Lyn'in babası - doğuştan Yahudi, Katolik diyakoz - Jorge'nin olmadığı kadar kabarık tüyleri vardı. Daha Katolik. Babası da ayin sırasında chuppahlarına fazla yaklaşmamaya özen gösteriyordu. 

Lyn tüm bunlardan bir süreliğine rahatsız oldu. Yaptığı her seçim kutsal savaşlara neden oldu. Ama umursamayacak kadar yorulduğunda, ilk başta neden bir düğün istediğini kendine hatırlattı. yer. Jorge'yi seviyor. Hayatının geri kalanını onunla geçirmek istiyor. Ve bunu hayatındaki en önemli insanlarla kutlamak istedi. Düğünü bazılarına kışkırtıcı derecede tuhaf görünse de, Lyn'in niyeti bu değildi. Güzel düğünü, sadece onun gerçeğinin ve ona öncülük etme ihtiyacının bir sonucuydu ve zaman almasına rağmen, erkek kardeşinin artık Jorge ile sıcak bir ilişkisi var ve Lyn ile Jorge'nin oğluna olan büyük sevgisini ifade ediyor.

Senin Açıklaman 

Bu yüzden, kendiniz olduğunuz sürece kışkırtıcı olmaktan endişe etmeyin. bu Batman ve Robin düğün ya da Black Swan, Buhar Serseri, Alien vs yırtıcı hayvanya da Star Wars Darth Vader Yürüyüşü alayı ile tamamlanan düğün, kesinlikle işe yarayabilir, ancak yalnızca konsept sizi ortaya çıkarırsa. Değil eğer seni yabancı bir kampta saklarsa. Özellikle normatif polis etrafımızı ailemiz ve arkadaşlarımız şeklinde çevrelediğinde ve özellikle normatif polis de biz olduğumuzda, farkı söylemek zor olabilir.

Normatif Polis 

Normatif polisin sireni birkaç şekilde ötüyor -Lyn'in kardeşinin kaba yaklaşımı elbette, ama aynı zamanda daha incelikli modlarla. Annem bir sahip olacağımızdan korkuyor Elton John'un Düğünü veya "Sen değil dövmelerini mi kapatıyorsun?” ya da “Mihrapta öpüşmene gerek yok, değil mi? İki erkek olduğunuza göre mi?” arkadaşlar sizi arıyor Bridezilla veya Groomzilla sırf seni bir yıldız gibi hissettiren ışıltılı bir elbise ya da takım elbise istiyorsun diye. Aile, evlenmek için gerçekten heyecanlı olduğun için ya da gerçekten bu ışıkta görülmek istediğin için "çok fazla" olduğunu söylüyor. Böyle zamanlarda cesaretinizin kırılması, heyecanınızı gizlemek ve/veya utanç içinde solmak çok kolay. 

İlgi odağı olmaktan sizi alıkoyan mesajlar üzerinde düşünmek için biraz zaman ayırın, özellikle de kendinizi denetleyen sizseniz. 

Göstermeyi hayal ettiğiniz yollara uzun uzun ve dikkatlice bakın. Bunları yap görüntüleri üşütür müsün? Eğer öyleyse, belki de bunun nedeni, sevdiğiniz her şeyi sevdiğiniz insanların önünde kutlama fikrinin sizi heyecanlandırmasıdır. Sunum seçiminiz bazılarına kışkırtıcı gelse bile, kışkırtma nihai amacınız olmayabilir. Geleneğin duvarlarını yıkmayı seçseniz bile -Lyn'in Yahudi olmayan biriyle evlenip kadın bir haham sahibi olarak yaptığı gibi- belki de bunu kendi hakikatinizin var olması için alan yaratmak için yaptınız. Sadece "olay çıkarmak" için değil.

Dahası, belki de geleneksel görünen akrabalarınız size ilk bakışta gördüğünüzden daha tuhaf bir bilgelik sunabilir. 

Örneğin, bir keresinde Corky Teyze'yi düğünümüzden kısa bir süre sonra kocası John Amca ile yaptığımız bir ziyaret sırasında normatif polis sanmıştım. Corky resepsiyonumuzdaki tostlardan birini beğenmedi ve bunu bilmemizi istedi. Sevgili dostumuz Sharon'ın yaptığı "politik" kadehe atıfta bulunarak, “Gerekli olduğunu düşünmedim” dedi. Sharon son derece girişken, şiddetle ifade edilen bir güçtür - bazen ona Şaron Kasırgası. Evliliğimiz sırasında ACLU LGBT projesi için bir avukat olarak kıçı tekmeledi ve evliliğin fay hatlarının değişmesiyle - yasal ve sosyal olarak - gerçeği tutma, savunuculuk kısmı için daha iyi birini düşünemezdik. bizim yasadışı düğünümüzün ondan daha fazla. Ama Corky aynı fikirde değildi. "Açıkçası hepimiz seni desteklemek için oradaydık. Neden birinin oraya gitmesi gerekiyordu?”

Yorumları o sırada tüylerimi diken diken etti, ama ben miyop ve yanlış bir şekilde, onları geleneksel olduğuna bağladım. 

Justin'in annesi Sandy, belki de John'un (erkek kardeşi) WASPy ebeveynleri tarafından “normal” olarak kabul edildiğini, Sandy'nin ise kara koyun gibi hissettiğini öne sürerek görüşümü renklendirmişti. John ve Corky'nin sağlıklı ve uzun bir evliliği, çitli güzel bir New England çiftlik evi ve iki sevimli kızı vardı. Sandy - iki sevimli oğlu olmasına rağmen - boşanmış ve mizah, tarz ve genel olarak son derece sıradışıydı. Ama bu sadece bir bakış açısı. 

Önyargılı aile anlatılarına dikkat edin. Sizinle bazı akrabalarınız arasında gereksiz engeller yaratabilirler. 

Elbette, helikopter açısından bakıldığında, John ve Corky normal aileye benzeyebilir. Kunduz'a bırak, ama Corky'nin kulağındaki kertenkele dövmesini yakınlaştırırsanız, yolunu şaşıran muhteşem bir tuhaflık görürsünüz. Aslında, New England'daki muhteşem bir pansiyonu andıran evlerine giderseniz, üst kattaki bir kapıdan sihirli bir ışığın sızdığını fark edebilirsiniz. Orası Corky'nin zanaat odası. İçeride elle boyanmış oyuncaklar, sandalyeler, saatler ve ara sıra koli bandı elbisesi bulacaksınız - hepsi onun imzası olan ilginç tarzında. 

Tim Burton'ın o ikonik, dünya dışı, siyah-beyaz çizgili, mistik, gotik estetiğe nasıl sahip olduğunu biliyor musunuz? Corky'ninki de bir o kadar farklı.

Bir keresinde Justin'e lezzetli şeker renkleri ve dans ediyormuş gibi görünen Miro benzeri şekillerle boyanmış bir sandalye yaptı. Ayrıca bize her yıl el yapımı yaratıcı bir Noel süsü gönderiyor: Bir keresinde, unutulmaz bir şekilde, vudu bebeklerimiz dediğimiz, kendi yüzlerimiz ipek ekranlı doldurulmuş elfler aldık. O gerçekten tanıdığım en özgün, yetenekli ve tuhaf el sanatları insanı. 

Ama onun tercihi bilinmez kalmaktır. İstersen kapalı. Ve buna saygı duymayı öğrenmeliyim. (Bir noktada. Açıkça onun hakkında yazdığım için henüz orada değilim.) Ancak bu sadece, çok özel, görünüşte geleneksel akrabalarımızın bile mutlaka Kuzey Kore diktatörleri olmadığını söylemek içindir. Nihai amaçları bizi kapatmak olmayabilir. Aslında, Corky gibi, nereye bakacağımızı bilirsek, bizim için çok yararlı olabilecek bir sürü yaratıcı tuhaflığa sahip olabilirler. 

Corky ve John 

Görünüşe göre, Corky ve John'un bir garip düğün kendilerinden. (Süslü bir New Hampshire limanında yapılacak büyük normal şey Kara Koyun Sandy'ydi. 1. bölümde düğünler ve ironi hakkında söylediklerimi hatırlıyor musunuz?) Öte yandan John ve Corky kaçtılar. O zamanlar Kansas'ta ailelerinden uzakta yaşıyorlardı ve bunu da yaptılar. Sadece onlar, birkaç arkadaş ve John'un köpeği Josh. Şartları. John, o sırada Corky'ye bir Donald Duck yüzüğü verdi: bu, onların mizah anlayışını ve bu ritüelin bir performans olarak tuhaf anlayışını ortaya çıkaran bir jest. Çeşitli oldular evlilik yüzükleri yıllar boyunca - fildişi, yeşim, platin - ama John kısa süre önce tuhaf düğünlerini anmak için orijinal yüzüğü elden geçirdi: Donald şimdi bir pırlanta tutuyor. 

Ve tuhaflıkları, ailede olduğu gibi nükleer bir boyuta ulaştı. Bunu yazarken, kuzen Emily'nin gizli, gizli düğünüyle ilgili gerçeğin ardından bir duyuru aldık. Ne yazık ki koli bandı elbise yok. Ama kendine sadık kalan Emily, queer gelin rahatlığı için gitti: beyaz kolsuz bluz, kot şort ve parmak arası terlikler.

Ailenizdeki alışılmış gelenekçileri sıraya koymaya başlayın ve onları sorgulayın. 

Hoşunuza gitmeyen herhangi bir normatif öneriyi ayıklayabilirsiniz, ancak bu arada beklenmedik yerlerden ilham alabilirsiniz. 

Örneğin, yetmişlerde otostop çeken ve doğrudan Long Island banliyösünün derinliklerine atlayan Rita Teyzemi ele alalım (kelimenin tam anlamıyla, o bir yüzme hocasıydı). Yirmili yaşlarının başındaydı ve bu onun Bronx'tan çıkış biletiydi. Onu tanıdığımdan beri, güzel, kör edecek kadar sarışındı, biftek kesebileceğin tırnakları sallıyordu ve “Lawn Guyland”ın Gerçek Ev Hanımı gibi “tawking” yapıyordu. Banliyö normalinin cam terliği Rita'nın ayağına uyuyor gibiydi - ta ki o boşanıp banliyö "Dawgville" olana kadar. Ve Lawn Guyland'ın Cinderella'sı şiddetle Block'tan Rita'ya döndürüldü. 

Normal cila silindi, şimdi Rita'yı taze, harika, tuhaf görebiliyorum. Geleneksel evliliğinden önce nasıl olabileceğini hayal ediyorum. Örneğin 1971'de FIT'de öğrenciyken ve annemle babamın düğünü için kendi kıyafetini tasarladığında. Vahşi pembe sıcak pantolonlar! (O zamandan beri beni düzeltti: sıcak pantolonların aslında “somon balığı” olduğunu söyledi). Statü bilincine sahip bir Long Island ev hanımının bir düğün için tam olarak ne seçeceği değil. Tamamen tuhaf. Kim tükürürdü? 

Rita'dan "Annelerimiz bizi ele vermeli mi?" gibi doğrudan bir evlilik tavsiyesi istemiş miydim? “Lawn Guyland”da böyle bir şey görmemişken, onaylamadan -normalde, tembelce- burnunu kırıştırabilirdi. Ama işin püf noktası sıcak pantolonları sormak olurdu. Orada, Rita'nın, evlilik gerçeğini aramamıza yardımcı olabilecek ışığını bulurdum. 

Anlaşıldığı üzere, Lyn'in kuduz muhafazakar Yahudi olan erkek kardeşinin de gizli bir queerlik geçmişi var - New Orleans'taki vahşi geceler ve hatta Cadılar Bayramı için bir kadın hemşire gibi giyinerek çapraz giyinme dahil. Lyn'in bir resmi var. Keşke düğününü planlarken onun o versiyonuna erişebilseydi. 

Düzenleyici yorumlarının nereden geldiğini anladığımızda, hayatımızdaki normatif polisle daha iyi başa çıkmayı ve onlardan ilham almayı öğreniriz. Ne geleneklerin hakimi olmaya çalışıyorlar ne de sizin gibi insanlara karşı bir fobileri var. Sahip olabilecekleri şey, spot ışığın kendisinde yaşama konusunda kararsızlıktır. 

Spot Işığı Kararsızlığı 

Spotlight Ambivalence, normlara meydan okuduğunda kişinin yaratıcı gerçeğini açığa vurmasıyla ilgili karışık duygulardır. İnsanların tepki vermesine ve bazen merkeze geçtiğinizde itiraz etmesine neden olur. 

Ama Corky, Rita ve Lyn'in erkek kardeşi gibi, onlar da muhteşem bir koli bandı elbisesi, sıcak "somon" sıcak-pantolon veya perdenin arkasında kamp gibi bir hemşire kıyafeti taşıyor olabilirler. Açık bir zihinle dinlersek, onların tuhaf gerçeklerini bulabilir ve kendi benlik ifadelerimizi sergilemek için cesaretlenebiliriz. 

Annem Elton John Düğünü'nden korktuğunu söylediğinde Spotlight Ambivalence'ı daha iyi anlamış olmayı dilerdim. Hatta ondan çok daha önce, ben beş yaşındayken. Bir yandan Cadılar Bayramı için cadı olmama izin verdi ve Noel için bana bir Bayan Piggy kuklası aldı. Öte yandan, toplumsal cinsiyete uymayan şekillerde kendime dikkat çektiğimde, örneğin, "Erkekler kaşlarını alır mı?" ve "S'leriniz biraz ıslık çalıyor."

Kadınların ve gey ya da cinsiyete uymayan erkeklerin, Spotlight Ambivalence'ın bu biçimini sergileyen annelere sahip olmaları aslında alışılmadık bir durum değil.. Toplumumuz, kadınsı olan her şeyi denetleme veya cezalandırma (veya sömürme) eğilimindedir. Bu, etiketleri kazanma korkusuyla dikkat çekme arzularımızı örtmek için çoğumuza haksız bir yük getiriyor. gösterişli, dram kraliçesi, yanan, ilgi fahişesi, vb. Annelerimizin çoğu, bize “seslerini yumuşatmak” için gizlice veya doğrudan mesajlar göndererek bizi toplumun sert tokatından korumaya çalışır. (“O fırfırlı elbiseye gerçekten ihtiyacın var mı?” “Böyle bir prenses olma.”) Yine de benim gibi annelerin çoğunun, bizim için ve her ikisi için de -kararsız da olsa- gizli bir dileği olabilir. spot ışığında dans et. 

Örneğin, annemin Bayan Piggy'nin sahne arkasında oynamasını istemesi, Bayan Piggy'nin sahnenin ortasında oynarken yakalanması halinde üzerime fırlatılacak zalimlik korkusuyla bir arada var oldu. Artık onun doğası gereği homofobik ya da özellikle effemifobik olmadığını anlıyorum. Dikkat fobisi vardı; normların güvenliğinden uzaklaşmaktan gelen ilgiden korkmak. 

Tabii ki heteroseksüel, beyaz, erkeksi erkekler ilgi odağı olduklarında - düzenli olarak bizim beklediğimiz şekillerde yaptıkları gibi: güç, saldırganlık vb. - çoğu zaman farkına bile varmayız. (Üç erkek kardeşim, annemin ince, normatif düzenlemesinin çoğundan kurtulmuştu.) En başından itibaren ilgi odağı olmalarına izin verdiğimiz için, onların özel ilgi beklediklerini düşünmüyoruz. 

Şimdi anlıyorum ki, ne zaman annem Serena Williams'ın kısa şortlarından ya da Angelina Jolie'nin şortlarından şikayet etse... şey, Angelina Jolie ya da ergenlik çağındaki ıslıklı “S” (drama öncesi okul, kusura bakmayın) hakkındaki her şey onun Spotlight Ambivalence'ı hakkında konuşuyordu. Ablası Connie Teyzemi sadece birden fazla evliliği için değil, aynı zamanda dizideki seksi başrolleri oynadığı için de eleştirdiğinde. Chicago, Kabare, Merhaba Dolly, Tatlı Yardım Kuruluşu, Komik Kız, Çingene ve sayısız diğerleri - unutmayalım ki, Liz Taylor tarafından büyülendi - oyundaki annemin Spotlight Ambivalence'ıydı. 

Keşke Spotlight Ambivalence, annem üzerinde bu kadar güçlü bir etkiye sahip olmasaydı; onun iyiliği ve benim için. Mama Cass'inkinden çok daha üstün olan “Küçük Bir Rüya Rüyası” yorumunu hatırlıyorum. Geceleri beni yatağa koyduğunda bunu söylerdi. Ama yine, queerlik ihtiyaçtan çıkıyor ve o zamanlarda beni uyutması gerekiyordu. Buna bir övgü olarak, o ve ben düğünümde spot ışığında o şarkıyla dans ettik.

Bununla birlikte, güreşmek için en büyük Spotlight Ambivalence, sizindir. 

Çok kolay bir şekilde tetiklenebilir ve yıldırım hızında gereken tanınma arzunuzu kapatabilir. 

Tetikleyici bir kelimem, örneğin, uygunsuz. Dostumuz Lyle, insanlar dikkatleri üzerine çektiklerinde, bunu gereksiz bir davranış olarak algıladığı zaman sıklıkla kullanır. “Bu edepsizlik!” dediğinde sert, tiz bir karaktere dönüşüyor. Bir gün, Lyle'ın taşkınlıklarından birinde hüsrana uğradıktan sonra, şu karakterin bir çizgi filmini çizdim: pembe tafta çember etekli ve Shirley Temple'ın buklelerini sımsıkı çekmiş, dikilmiş, Viktorya dönemine ait küçük bir kız. Ben ona Lil' Priss diyorum. Bu görüntü onu güldürmeme yardımcı oluyor. 

Ama aynı zamanda, muhtemelen onun terbiyeli, Güney doğumlu annesinin ağladığını fark ettim. ahlaksızlık onun aracılığıyla - Lil' Prisses nesillerinin onun aracılığıyla ağladığı gibi. (Tıpkı tepkisel, asi, açık sözlü, İtalyan annem şimdi benim aracılığımla yazıyor - pek çok yönden geldiğimiz kişiyiz.) Ve adil olmak gerekirse, Lyle muhafazakar kökleriyle gey bir erkek olarak kimliğini müzakere etmeye çalıştı - örneğin, şimdi iddianamelerini cesurca yönlendiriyor ahlaksızlık homofobi faillerinde. Geçit törenlerime ne zaman yağmur yağsa, bunu aklımda tutmaya çalışıyorum. Ama aynı zamanda, bir gün saçlarını salması, sallaması, korsesini çözmesi ve kendi queer geçit töreninin merkezi olması için Lil' Priss'in umudunu besliyorum - tıpkı düğününde isteyerek dikkatleri üzerine çekmen gerektiği gibi. 

Daha önce de belirttiğimiz gibi, beğenseniz de beğenmeseniz de sonuçta bu bir performans. İkinizin merkez olduğu biri. Eğer onunla gidiyorsan, orada olmayı istemelisin. Ve eğer yapmazsan, bir yolunu bul. 

Film yıldızı Nicole Kidman'ın oyunculuk hakkında ne söylediğini bir düşünün: "Oraya gelmek için ne gerekiyorsa yaparım." Sadece… Avustralyalı aksanıyla bunun çok daha eğlenceli olduğunu söylediğini düşünün. Yere ulaşmak için gereken zamanı kullanın. O ilgi odağı olmak konusunda kendini iyi hissetmenin bir yolunu bulmak isteyeceksin. Yine, niyetiniz belirli olduğu sürece istediğiniz kadar büyük veya küçük olabilirsiniz. Ve orada olmak istiyorsun! Örneğin, bir Lady Gaga et elbisesiyle koridorda yürümekteki tek gerçek suç, fark edilmemeyi tercih ettiğinizi söylemektir. 

Ve neden fark edilmemelisin? Geleneksel çiftler yüzyıllardır bu ilgi odağı olmuştur ve onlardan bu ilgiyi çekmeleri beklendiği için alaydan kaçınırlar. Aynı ilgiyi istemek gerçekten bu kadar ayıp mı? Aşk hikayen şimdiye kadar anlatılanların en popüleri olmayabilir diye mi? Olabilecek en kötü şey, bir başkası değilken sizin olağanüstü eğlenmenizdir. Aktris Uta Hagen'in bir keresinde dediği gibi, "Düzenli olmamız gerektiği fikrini aşmalıyız. Sıra dışı olma şansını elinden alır ve vasatlığa götürür.” Özellikle paylaşma tutkunuz varsa, olağanüstü olarak görülmeyi istemekte utanılacak bir şey yok. 

Evet, Lyn'in erkek kardeşinden, annemden, Corky'den, Rita'dan veya Lyle'dan bir şeyler duymanız gerekebilir, ancak bunların hepsini bir bağlama oturtabileceksiniz. Sadece nazik bir gülümseme sun, "Ah, şu oyunu oynamayalım" diyen bir gülümseme sun. Herkesin tuhaflığına kadeh kaldır - içeride veya dışarıda. Ve biraz şampanya yudumlayın. 

Ama aynı zamanda insanların kendi queer gerçeklerini seyircili ya da seyircisiz olarak kutlamalarına da izin vermeliyiz. Corky Teyze'yi dikkatlerin üzerine çekmeyi dilememe rağmen -böylece evren koli bandı elbiseyi icat ettiği için onu övecek!- canı nasıl isterse öyle kullanmak onundur. (Onu burada ön plana çıkarırken ikiyüzlülüğümü bağışlayın. Hepimiz yapım aşamasındayız). Sizin için en iyi olanı yapmaya odaklanmaya çalışın sen ve etkinliğiniz. 

Justin ve ben bir düğün markası imajı yaratarak en başından itibaren ilgi odağı olmaya karar verdik. Bu, bir çift olarak ilginç lezzetimizi simgeliyordu. Tarihleri ​​kaydetmekten programlara ve yer ayarlarına kadar her şeyde kullandık. Güldükten, atıştıktan, eskiz çizdikten ve biraz kırmızı şaraptan sonra, iki erkek çiftçiyle Amerikan gotik resminin tuhaf bir versiyonunu yaptık: biz. 

Hayatımızdaki bazı normatif polisler, onu kullanmamamız konusunda bizi uyardı ve bunun çok aptalca (çok mu tuhaf?) olduğunu öne sürdü. Ama bize doğru geldi. Az önce gördük ve etkilendik Brokeback Dağı, ana akım ekranlarda şimdiye kadar görülen erkekler arasındaki en dürüst cinsel aşkı içeriyordu - ironik bir şekilde, iki Amerikan kovboyu. Klasik erkek ikonografisi ile oynamak için ilham aldık. Görüntü ciddi, yüksek konseptli ve eğlenceliydi. Bizim gibi. Ve bilgin olsun, bunu The Advocate's 2008'den önce yapmıştık. amerikan geyiği Ellen ve Portia'nın benzer bir görüntüsüyle kapak. 

Ancak yıllar sonra, ilhamımızın daha az beklenen bir kaynaktan gelmiş olabileceği aklıma geldi. Eski aile fotoğraflarına bakarken, Corky Teyze ve John Amca'nın 1972'deki gizli kaçışının bir fotoğrafına rastladık: güzel, rustik bir hayvanat bahçesinde çekilmiş bir sepya fotoğrafı - çok Amerikan Gotik. O bir şemsiye elbisesi içindeydi, o gündelik bir takım elbise giymişti. Ellen Burstyn ya da zamanın başka bir aktrisi gibi, peri kesiminde cüretkar/parıltılı görünüyordu. Donald Sutherland ya da zamanın başka bir aktörü gibi, kuzu pirzolasında çılgın görünüyordu. 

Kendi spot ışıklarının tadını çıkarırken gözleri tuhaf bir gerçekle parlıyordu.

Mark O'Connell, LCSW, New York'ta özel muayenehanede çalışan bir psikoterapisttir. yazar ve toplumsal cinsiyet, kimlik ve ilişki çatışmalarıyla ilgili konularda konuşmacı. Modern ilişkiler ve evlilik konusunda bir uzman olarak, kendisiyle sık sık röportajlar yapmaktadır. Gelinler The Knot ve Inside Weddings dergisinin yazarıdır ve Marriage.com'un resmi uzmanıdır. The Huffington Post'ta yazıyor ve Psikoloji Bugün diğer popüler kaynaklar arasında ve klinik yazıları tarafından yayınlandı. Amerikan Psikanaliz Derneği Dergisi. Web sitesi MarkOConnellTerapist.com.