چگونه در 8 سال گذشته تغییر کرد: جزئیات برنامه ریزی عروسی
هشت سال پیش، دادگاه عالی ایالات متحده (SCOTUS) تصمیم گرفت که ازدواج خارج از ایالت ادی ویندزور ساکن نیویورک (او در سال 2007 با Thea Spyer در کانادا ازدواج کرد) در نیویورک به رسمیت شناخته شود. ازدواج همجنسگرایان از سال 2011 به طور قانونی به رسمیت شناخته شده بود.
این تصمیم مهم بلافاصله در را برای بسیاری از زوج‌های همجنس باز کرد که می‌خواستند به دنبال به رسمیت شناختن شراکت قانونی باشند، اما نمی‌توانستند این کار را در ایالت‌های خود انجام دهند، و در نهایت راه را برای تصمیم Obergefell SCOTUS در سال 2015 هموار کرد، که برابری ازدواج را در سراسر کشور پذیرفت. این تغییرات قانونی، هر چند در حال انجام است محل در دادگاه‌ها، در نهایت تأثیر قابل‌توجهی بر بازار عروسی و انتخاب زوج‌های نامزد LGBTQ داشت.
زمان میگذرد
قبل از سال 2013، عروسی های LGBTQ کوچکتر بودند، عروس و دامادهای مسن تر داشتند، بیشتر از طراحی سنتی بودند، و خود زوج ها متمایل به پرداخت هزینه مراسم و جشن بودند. پس از سال 2005، زمانی که ماساچوست ازدواج را قانونی کرد و برخی دیگر به دنبال آن، برخی از زوج‌ها در حال برنامه‌ریزی فرارهای قانونی برای سفر به حوزه‌های قضایی برای دریافت گواهی ازدواج بودند، اما بسیاری از آنها تصمیم گرفتند که مراسم غیرقانونی به رسمیت شناخته شده داشته باشند و در غیر این صورت تعهدات خود را به صورت عمومی‌تر به اشتراک بگذارند.
اگرچه من یک فایل پر از حکایات آموزنده و عکس های فوری داده های جداگانه برای توضیح آنچه در آن روز در بازار اتفاق می افتاد در اختیار دارم، سال 2013 بود که نقطه عطفی برای داده های کافی برای توضیح چگونگی تغییر بازار عروسی همجنس گرایان ارائه داد. شناسایی قانونی نتیجه؟ با گسترش به رسمیت شناختن برابری ازدواج، ما می‌توانیم در زمان واقعی ببینیم که چگونه عروسی‌های دگرباشان جنسی شروع به جذب در بازار «جریان اصلی» کردند و برعکس، چگونه عروسی‌های غیر دگرباشان جنسی به طور مکرر شروع به پذیرش نوآوری LGBTQ، از جمله گرایش‌هایی مانند «پاپ» کردند. عروسی‌های کوچک، مهمانی‌های عروسی ترکیبی، تنوع رنگ در مهمانی‌های عروسی، افراد عادی به عنوان مجریان و غیره.
پنج تغییر بزرگ برای زوج های همجنس
شماره 1 والدین در حال پیشرفت هستند. و در؟
بیش از هر زمان دیگری، زوج های همجنس برای پرداخت هزینه های عروسی خود کمک دریافت می کنند. پنج سال پیش، اکثریت قوی از زوج های همجنس (79٪ در سال 2013) گزارش دادند که تمام یا بیشتر هزینه عروسی را خودشان پرداخت کرده اند، در مقایسه با سال 2017 که این تعداد به طور قابل توجهی به 59٪ از زوج ها کاهش یافته است. این تغییر به ما می گوید که تعداد بیشتری از والدین (و خانواده بزرگ) در کودکان خود شرکت کرده و از آنها حمایت می کنند. عروسی LGBTQ، و در نتیجه، هزینه کلی عروسی هر چه بیشتر افزایش می یابد فروشندگان استخدام می شوند، مهمانان بیشتری دعوت می شوند، و از آنجایی که زوج های LGBTQ از فرارهای قانونی عملی و اغلب برنامه ریزی شده به سرعت به یک فرآیند معمولی تر نامزدی و برنامه ریزی عروسی روی آورده اند.
این همچنین به این معنی است که شناسایی تصمیم گیرنده در فرآیند رزرو ممکن است اکنون تغییر کند که والدین یک زوج ممکن است سرمایه گذاری مالی بیشتری در عروسی داشته باشند و به این ترتیب، انتظاراتی در مورد تصمیم گیری داشته باشند.
شماره 2 رشد لیست مهمان
رشد فهرست مهمان در عروسی‌های همجنسگرایان و همجنسگرایان نتیجه مستقیم حضور زوج‌های بیشتر، انتخاب زوج‌های بیشتر برای ازدواج، و احساس راحتی زوج‌ها در جشن گرفتن با دایره وسیع‌تری از خانواده‌ها، دوستان و همکاران است. این همچنین تابعی از این است که فرد بتواند به طور قانونی در کشور خود ازدواج کند و فرصتی برای برنامه ریزی متناسب با آن داشته باشد. در واقع، نظرسنجی سال 2015 از زوج های معاصر نشان داد که 79 درصد از زوج های همجنس برنامه ریزی یک مراسم عروسی و پذیرایی، تقریباً دو برابر نتیجه (43٪) از زوج های مورد بررسی قبلی (زوج های همجنس: عروسی و نامزدی، 2013).
- قبل از سال 2013، اندازه متوسط لیست مهمانان 65 نفر بود
- در سال 2014، اندازه متوسط 80 بود
- در سال 2015 و 2016: 100
- در سال 2017: 107 (که هنوز از زوج های غیر دگرباشان جنسی متوسط تعداد مهمانان 127 نفر عقب است)
در مجموع، برگزاری هر دو مراسم و پذیرایی یک پیشرفت نسبتاً جدید برای اکثر زوج‌های همجنس است و یک تغییر عمده با پیامدهای برنامه‌ریزی و بودجه‌بندی روشن را نشان می‌دهد و تأثیر مستقیمی بر رشد تعداد متوسط مهمانان داشته است.
شماره 3 اندازه جشن عروسی
همانطور که اندازه عروسی های همجنس گرا افزایش یافته است، بازیگران نقش مکمل نیز افزایش یافته اند. در سال 2013، 63 درصد از زوج های همجنس گزارش دادند که در جشن عروسی خود بین 0 تا 3 نفر حضور داشتند. بله درست می شنوید پنج سال پیش، زوج های همجنس 3 نفر یا کمتر در کنارشان به عنوان شاهد ایستاده بودند. امروزه، میانگین اندازه جشن عروسی برای زوج های همجنس 7 است، در حالی که برای زوج های دگرجنس گرا 9 است.
قطعات متحرک بیشتر، مهمانان بیشتر و مهمانی های عروسی بزرگتر نشان دهنده دیگری است که نشان می دهد زوج های همجنس از قوانین ساختاری برنامه ریزی عروسی سنتی در مقایسه با مراسم بسیار شخصی سازی شده و با اندازه متوسط در سال های گذشته پیروی می کنند.
#4 جشن عروسی ترکیبی
شاید هیچ نمونه ای بهتر از مراسم عروسی وجود نداشته باشد تا نه تنها تفاوت در تمایل زوج های همجنس برای شکستن سنت ها را نشان دهد، بلکه نمونه ای چشمگیر از اینکه چگونه عروسی های همجنس گرایان بر عروسی های مستقیم تأثیر گذاشته اند.
در گزارش روندها و سنت‌های سال 2016 ما، تنها 14 درصد از زوج‌های LGBTQ گزارش کردند که جشن‌های عروسی خود را بر اساس جنسیت تقسیم کرده‌اند. یعنی بچه ها در یک طرف و دخترها در طرف دیگر. زوج های همجنس همیشه تمایل داشته اند جشن های عروسی خود را ترکیب کنند و از نزدیک ترین حامیان خود می خواهند که بدون توجه به جنسیت و اغلب با هر لباسی که انتخاب می کنند در کنار آنها بایستند (مثلاً خانم هایی که شلوار می پوشند و لباس مناسب). آنچه که بسیار قابل توجه است این است که درک کنیم که چگونه این دیدگاه تغییر کاربری داده شده از جشن عروسی برای زوج های همجنس به طور چشمگیری بر انتخاب های زوج های مخالف در مدت زمان کوتاه تأثیر گذاشته است. هفتاد و چهار (74 درصد) از زوج‌های مستقیم جشن عروسی خود را بر اساس جنسیت در سال 2015 تقسیم کردند، اما این میزان در سال 69 به 2016 درصد رسید و اخیراً در سال 60 به 2017 درصد کاهش یافت.
مهم‌ترین نکته این است که بفهمیم چگونه این دیدگاه تغییر کاربری‌شده از جشن عروسی برای زوج‌های همجنس به‌طور چشمگیری بر انتخاب‌های زوج‌های مخالف در مدت زمان کوتاه تأثیر گذاشته است.»
از آنجایی که زوج‌های همجنس در جریان اصلی بازار جذب می‌شوند، واضح است که یک خیابان دو طرفه از نفوذ وجود داشته است، که توسط زوج‌های هزاره تقویت شده است، که آیین‌ها را انتخاب می‌کنند و برنامه‌ریزی‌هایی را انتخاب می‌کنند که به شدت بر اساس ترجیحات آنها سفارشی شده است.
شماره 5 سن زوج
در سال 2014، جنیفر سنیور، نویسنده آن زمان برای مجله نیویورک، خاطرنشان کرد که یک سوم از تازه ازدواج کرده های LGBTQ بیش از 50 سال داشتند. گزارش تازه ازدواج کرده ما نشان داد که میانگین سنی زوج های همجنس که در سال های 2015 و 2016 ازدواج کرده بودند، 35 سال بود. با کمی تفاوت سنی بین دامادهای همجنسگرا و عروس های لزبین). در سال 2017، سن به 34 سال کاهش یافت. امروزه، زوج‌های دگرباشان جنسی هنوز کمی بزرگتر از زوج‌های غیردگرجنس‌گرا هستند (میانگین سن زوج‌های دگرجنس‌گرا در سال 2017، 32 سال بود)، اما این شکاف کاهش‌یافته نه تنها نشان می‌دهد که زوج‌های همجنسگرا چگونه هستند. ازدواج چند سال بعد در زندگی، اما همچنین چگونه زوج های همجنس در حال جوان تر شدن.
این فقط یک نمونه دیگر از نحوه ی شبیه سازی مسیر نامزدی و برنامه ریزی عروسی برای زوج های همجنس است تا با خط سیر روابط معمولی برای زوج های دگرجنس گرا مطابقت داشته باشد: شروع به قرار ملاقات، (شاید زندگی مشترک)، نامزدی و ازدواج. با پذیرش بازتر افراد و زوج‌های LGBTQ، گرایش جنسی فرد دیگر عاملی برای علاقه و دسترسی به خدمات ازدواج و برنامه‌ریزی عروسی نیست.
پاسخ دهید