LIEFDESBRIEF: Oscar Wilde EN Sir Alfred Taylor
Toneelschrijver Oscar Wilde werd gevangengezet voor zijn "misdaad" van homoseksualiteit, failliet en verbannen en uiteindelijk bezweken aan een vroegtijdige dood.
In juni 1891 ontmoette Wilde Lord Alfred "Bosie" Douglas, een 21-jarige studente en getalenteerde dichter uit Oxford.
Hun correspondentie wordt gezien als een van de mooiste in de geschiedenis.
In januari 1893 schrijft Wilde aan Bosie:
“Mijn eigen jongen,
Je sonnet is heel mooi, en het is een wonder dat die rode rozenbladlippen van jou niet minder gemaakt zijn voor de waanzin van muziek en zang dan voor de waanzin van kussen. Je slanke, vergulde ziel loopt tussen passie en poëzie. Ik weet dat Hyacinthus, van wie Apollo zo dol was, jij was in de Griekse tijd.
Waarom ben je alleen in Londen en wanneer ga je naar Salisbury? Ga daarheen om je handen af te koelen in de grijze schemering van gotische dingen, en kom hier wanneer je maar wilt. Het is een mooie plaats en mist alleen jou; maar ga eerst naar Salisbury.
Altijd, met onsterfelijke liefde, de jouwe,
oscar”
Begin maart 1893 schrijft Wilde:
"Liefste van alle jongens - Je brief was heerlijk - rode en gele wijn voor mij - maar ik ben verdrietig en van streek - Bosie - je moet geen scènes met me maken - ze vermoorden me - ze verwoesten de schoonheid van het leven - ik kan niet zie je, zo Grieks en gracieus, verwrongen door hartstocht; Ik kan niet luisteren naar je gebogen lippen die afschuwelijke dingen tegen me zeggen - doe het niet - je breekt mijn hart - ik zou liever de hele dag gehuurd worden, dan jij bitter, onrechtvaardig en afschuwelijk - afschuwelijk.
Ik moet je spoedig zien - je bent het goddelijke dat ik wil - het ding van genade en genialiteit - maar ik weet niet hoe ik het moet doen - zal ik naar Salisbury komen -? Er zijn veel moeilijkheden - mijn rekening hier is £ 49 voor een week! Ik heb ook een nieuwe zitkamer over de Theems - maar jij, waarom ben je niet hier, mijn beste, mijn geweldige jongen -? Ik vrees dat ik moet vertrekken; geen geld, geen krediet en een hart van lood
Ooit je eigen,
oscar”
In een brief van eind december 1893, na een recente breuk, schrijft Wilde aan Douglas:
"Mijn liefste jongen,
Bedankt voor je brief. Ik ben overweldigd door de vleugels van de schuldeisers van de gier, en van mijn soort, maar ik ben gelukkig in de wetenschap dat we weer vrienden zijn, en dat onze liefde door de schaduw en het licht van vervreemding en verdriet is gegaan en met een rozenkroon naar buiten is gekomen als van ouds. Laten we elkaar altijd oneindig dierbaar zijn, zoals we dat ook altijd zijn geweest.
Ik denk dagelijks aan je en ben altijd toegewijd de jouwe.
oscar”
In juli van het volgende jaar schrijft Wilde:
“Mijn eigen lieve jongen,
Ik hoop dat de sigaretten goed zijn aangekomen. Ik heb daar geluncht met Gladys de Grey, Reggie en Aleck York. Ze willen dat ik donderdag met ze naar Parijs ga: ze zeggen dat je washandjes en strohoeden draagt en in het Bois dineert, maar natuurlijk heb ik zoals gewoonlijk geen geld en kan ik niet gaan. Trouwens, ik wil je zien. Het is echt absurd. Ik kan niet leven zonder jou. Je bent zo lief, zo geweldig. Ik denk de hele dag aan je en mis je gratie, je jongensachtige schoonheid, het heldere zwaardspel van je humor, de delicate fantasie van je genie, altijd zo verrassend in zijn plotselinge zwaluwvluchten naar het noorden en het zuiden, naar de zon en maan - en vooral jezelf. Het enige dat me troost is wat Sybil van Mortimer Street (die stervelingen mevrouw Robinson noemen) tegen me zei*. Als ik haar niet kon geloven, zou ik dat doen, maar dat kan ik niet, en ik weet dat jij en ik begin januari samen op reis gaan voor een lange reis, en dat jouw mooie leven altijd hand in hand gaat met het mijne. Mijn lieve geweldige jongen, ik hoop dat je briljant en gelukkig bent.
Ik ging naar Bertie, vandaag schreef ik thuis, ging toen bij mijn moeder zitten. Dood en liefde lijken met beide handen te lopen als ik door het leven ga: dat zijn de enige dingen waar ik aan denk, hun vleugels overschaduwen me.
Londen is een woestijn zonder je sierlijke voeten ... Schrijf me een regel en neem al mijn liefde - nu en voor altijd.
Altijd en met toewijding - maar ik heb geen woorden voor hoe ik van je hou.
oscar”
Laat een reactie achter