چهره های تاریخی LGBTQ که باید در مورد آنها بدانید، قسمت 6
از کسانی که می‌شناسید تا کسانی که نمی‌شناسید، اینها افراد عجیب و غریبی هستند که داستان‌ها و مبارزاتشان فرهنگ LGBTQ و جامعه‌ای را که امروز می‌شناسیم شکل داده است.
سیلویا ریورا (1951-2002)
سیلویا ریورا یک فعال آزادی‌بخش همجنس‌گرایان آمریکای لاتین و فعال حقوق تراجنسیتی بود که در تاریخ LGBT شهر نیویورک و در کل ایالات متحده مهم است.
ریورا، که به عنوان یک درگ کوئین شناخته می شد، یکی از اعضای موسس جبهه آزادی همجنس گرایان و اتحاد فعالان همجنس گرا بود.
ریورا با دوست صمیمی خود مارشا پی. جانسون، گروهی را که برای کمک به درگ کوئین های جوان بی خانمان، جوانان LGBTQ+ و زنان ترنس اختصاص داده است، راه اندازی کرد.
او توسط مادربزرگ ونزوئلایی‌اش بزرگ شد که رفتار زنانه او را تایید نمی‌کرد، به‌ویژه پس از اینکه ریورا در کلاس چهارم شروع به آرایش کردن کرد.
در نتیجه، ریورا در 11 سالگی زندگی در خیابان را آغاز کرد و به عنوان یک کودک روسپی کار کرد. او توسط جامعه محلی درگ کوئین ها پذیرفته شد که نام سیلویا را به او دادند.
در یک راهپیمایی آزادی همجنس‌بازان در سال 1973 در شهر نیویورک، ریورا، نماینده STAR، سخنرانی کوتاهی از صحنه اصلی ایراد کرد که در آن مردان دگرجنس‌گرا را که اعضای آسیب‌پذیر جامعه را شکار می‌کردند، فرا خواند.
ریورا در سحرگاه 19 فوریه 2002 در بیمارستان سنت وینسنت بر اثر عوارض ناشی از سرطان کبد درگذشت. او 50 ساله بود.
در سال 2016 سیلویا ریورا به Legacy Walk معرفی شد.
جکی شین (1940-2019)
جکی شین خواننده سول و ریتم اند بلوز آمریکایی بود که در محلی برجسته ترین بود موسیقی صحنه ای از تورنتو در دهه 1960.
او که به عنوان یک نوازنده تراجنسیتی پیشگام در نظر گرفته می شود، یکی از مشارکت کنندگان Toronto Sound بود و بیشتر برای تک آهنگ "Any Other Way" شناخته می شود.
او به زودی خواننده اصلی گروه The Motley Crew شد و در اواخر سال 1961 با آنها به تورنتو نقل مکان کرد قبل از اینکه خودش یک حرفه موسیقی موفق داشته باشد.
در سال 1967، گروه و جکی یک LP زنده را با هم ضبط کردند که در آن زمان او اغلب به عنوان یک زن اجرا می کرد، نه فقط. مو و آرایش، اما در کت و شلوار و حتی لباس.
تقریباً همه منابع در مورد شین در طول فعالیت فعال موسیقی خود و سال‌های متمادی پس از آن، به عنوان مردی که در لباس‌های مبهم اجرا می‌کرد که به شدت زنانگی را نشان می‌داد، نوشته بودند.
معدود منابعی که در واقع به دنبال کلمات خود او در مورد شناسایی جنسیت خود بودند مبهم‌تر بودند، اما به نظر می‌رسید که او به سادگی از سؤالات مربوط به جنسیت خود طفره می‌رفت.
شین پس از سال‌های 1970-71 محبوبیت خود را از دست داد، و حتی هم گروه‌های سابقش ارتباط خود را با او از دست دادند. برای مدتی گزارش شده بود که او در دهه 1990 خودکشی کرده یا با ضربات چاقو کشته شده است.
شین در خواب در خانه اش در نشویل در فوریه 2019 درگذشت، جسد او در 21 فوریه کشف شد.
ژان میشل باسکیا (1960-1988)
ژان میشل باسکیا یک هنرمند آمریکایی با تبار هائیتی و پورتوریکویی بود.
باسکیا اولین بار به عنوان بخشی از SAMO، یک دوتایی گرافیتی غیررسمی که در اواخر دهه 1970 در کانون فرهنگی منطقه پایین شرق منهتن، جایی که فرهنگ های هیپ هاپ، پانک و هنر خیابانی در هم آمیختند، نمادهای معمایی می نوشتند، به شهرت رسید.
در دهه 1980، نقاشی‌های نئواکسپرسیونیستی او در گالری‌ها و موزه‌های بین‌المللی به نمایش گذاشته می‌شد.
باسکیا با مردان و زنان روابط عاشقانه و جنسی داشت. دوست دختر طولانی مدت او، سوزان مالوک، به طور خاص تمایلات جنسی او را در کتاب جنیفر کلمنت توصیف کرد. بیوه باسکیات، به عنوان "تک رنگ" نیست.
او گفت که او به دلایل مختلف جذب مردم شده است. آنها می توانند «پسر، دختر، لاغر، چاق، زیبا، زشت باشند. فکر می‌کنم این کار با هوش بود. او بیش از هر چیز جذب هوش و درد بود.»
در سال 1988، او بر اثر مصرف بیش از حد هروئین در استودیوی هنری خود در سن 27 سالگی درگذشت. موزه هنر آمریکایی ویتنی در سال 1992 یک بازنگری از هنر او برگزار کرد.
لزلی چونگ (1956-2003)
لزلی چونگ خواننده و بازیگر هنگ کنگی بود. او به دلیل دستیابی به موفقیت های بزرگ هم در فیلم و هم در موسیقی "یکی از بنیانگذاران Cantopop" در نظر گرفته می شود.
چونگ در سال 1977 شروع به کار کرد و در دهه 1980 به عنوان یک نوجوان دلباز و نماد پاپ هنگ کنگ به شهرت رسید و جوایز موسیقی متعددی را دریافت کرد.
او اولین هنرمند خارجی است که 16 کنسرت در ژاپن برگزار می کند، رکوردی که هنوز شکسته نشده است و همچنین رکورددار پرفروش ترین هنرمند سی پاپ در کره است.
چونگ خود را به عنوان یک خواننده کانتو پاپ از طریق تجسم هویت سیاسی، جنسی و جنسیتی یک سوژه عجیب و غریب متمایز کرد.
او رابطه همجنس خود را با دافی تانگ در یک کنسرت در سال 1997 اعلام کرد و اعتبار او را در جوامع LGBTQ در چین، ژاپن، تایوان و هنگ کنگ به ارمغان آورد.
در مصاحبه ای با مجله تایم در سال 2001، چونگ گفت که او را دوجنس گرا می داند.
Cheung مبتلا به افسردگی تشخیص داده شد و در 1 آوریل 2003 با پریدن از طبقه 24 هتل ماندارین اورینتال در هنگ کنگ خودکشی کرد. او 46 سال داشت.
چونگ قبل از مرگش در مصاحبه‌هایش اشاره کرد که به دلیل اظهارنظرهای منفی در مورد تلاقی جنسیت در کنسرت Passion Tour خود دچار افسردگی شده است.
او قصد داشت از اجرای صحنه‌ای بازنشسته شود، زیرا در هنگ‌کنگ یک هنرمند همجنس‌گرا بود.
در 12 سپتامبر 2016، در 60 سالگی Cheung، بیش از یک هزار طرفدار صبح در Po Fook Hill Ancestral به فلورانس چان پیوستند. سالن برای نماز
پاسخ دهید