النور به لورنا، 4 فوریه 1934:

من از سفر به غرب می ترسم و با این حال خوشحال می شوم وقتی الی بتواند با شما باشد، از آن هم کمی می ترسم، اما می دانم که باید به تدریج با گذشته و دوستانتان تطبیق پیدا کنم. بنابراین بعداً درهای بسته بین ما وجود نخواهد داشت و برخی از این کارها را شاید تابستان امسال انجام دهیم. احساس خواهم کرد که تو به طرز وحشتناکی دوری و این مرا تنها می کند، اما اگر تو خوشحال باشی من می توانم آن را تحمل کنم و خوشحال هم باشم. عشق چیز عجیبی است، آزاردهنده است، اما در ازای آن چیزهای بیشتری به آدم می دهد!»

الی مورس دیکنسون، همسر سابق هیک، الینور به آن اشاره می کند. هیک در سال 1918 با الی آشنا شد. الی چند سال بزرگتر و از خانواده ای ثروتمند بود. او ولزلی بود که ترک تحصیل کرد و کالج را ترک کرد تا در آن کار کند مینیاپولیس تریبون، جایی که او هیک را ملاقات کرد که به او لقب تاسف بار "Hickey Doodles" را داد. آنها هشت سال در یک آپارتمان یک خوابه با هم زندگی کردند. در این نامه، النور به طرز قابل توجهی از این واقعیت که لورنا به زودی به سواحل غربی سفر می‌کند و در آنجا مدتی را با الی سپری می‌کند، سرد است (یا حداقل تظاهر می‌کند). اما او اعتراف می کند که از آن می ترسد. من می دانم که او در اینجا از "دگرباش" به شکل قدیمی تر استفاده می کند - برای نشان دادن عجیب.

النور به لورنا، 12 فوریه 1934:

"عزیزم عمیقاً و با محبت دوستت دارم و همین الان فقط یک هفته با هم بودن دوباره خوشحال کننده خواهد بود. من نمی توانم به شما بگویم که هر دقیقه با شما چه از نظر گذشته و چه در آینده چقدر ارزشمند به نظر می رسد. تا زمانی که می نویسم به تو نگاه می کنم - عکس بیانی دارد که دوستش دارم، نرم و کمی عجیب، اما بعد از آن من هر عبارتی را دوست دارم. مبارکت باشه عزیزم یک دنیا عشق، ای آر»

النور بسیاری از نامه های خود را با "یک دنیا عشق" به پایان رساند. علامت های دیگری که او استفاده کرد عبارت بودند از: "همیشه مال تو"، "با فداکاری"، "همیشه مال تو"، "عزیزم، دوستت دارم"، "یک دنیا عشق به تو و شب بخیر و خدا به تو برکت دهد" نور زندگی من """ "برکت بده و خوب باش و به یاد داشته باش که دوستت دارم"، "افکار من همیشه با توست" و "یک بوسه برای تو." و دوباره اینجاست که در مورد آن عکس هیک می نویسد که به عنوان پایه اما نه چندان کافی برای لورنا عمل می کند. 

"هیک عزیزم، من معتقدم که هر بار رها کردنت سخت تر می شود، اما این به این دلیل است که نزدیک تر می شوی. انگار به من تعلق داشتی، اما حتی اگر با هم زندگی می‌کردیم، گاهی اوقات باید از هم جدا می‌شدیم و حالا کاری که می‌کنی آنقدر برای کشور ارزش دارد که نباید شکایت کنیم، فقط این باعث نمی‌شود که من کمتر دلتنگت می شوی یا کمتر احساس تنهایی می کنم!»

 لورنا به النور، 27 دسامبر 1940:

"دوباره متشکرم، عزیزم، برای همه چیزهای شیرینی که به آنها فکر می کنی و انجام می دهی. و من تو را بیشتر از هر کس دیگری در جهان دوست دارم به جز پرینز - که اتفاقاً هدیه شما را یکشنبه روی صندلی پنجره کتابخانه کشف کرد.

اگرچه آنها به رشد خود ادامه دادند - به خصوص با شروع جنگ جهانی دوم که النور را مجبور کرد تا زمان بیشتری را برای رهبری و سیاست و زمان کمتری را برای زندگی شخصی خود صرف کند - هیک و النور همچنان برای یکدیگر نامه می نوشتند و برای یکدیگر هدایای کریسمس می فرستادند. به هر حال پرینز سگ هیک است که او را مانند یک کودک دوست داشت. النور آنقدر او را دوست داشت که برایش هدیه هم بخرد.