Ο Sean και εγώ γνωριστήκαμε πριν από επτά χρόνια ως φοιτητές στο Λος Άντζελες. Το βράδυ που συναντηθήκαμε, ένας κοινός φίλος ανάγκασε τον Σον να ακυρώσει τα σχέδιά του για την Παρασκευή το βράδυ (να παρακολουθήσει το Πρωινό στο Tiffany's και να φάει πίτσα στον κοιτώνα του) για να μπορέσει να έρθει σε μια συνάντηση που φιλοξενούσα στο διαμέρισμά μου. Γίναμε αμέσως εμμονή ο ένας με τον άλλον και περάσαμε τα τελευταία επτά χρόνια από τότε μοιραζόμενοι τις καλύτερες αναμνήσεις που μπορούσαμε να φανταστούμε. Ταξιδέψαμε σε όλο τον κόσμο μαζί, ζήσαμε συλλογικά σε επτά πόλεις, αντέξαμε τέσσερα χρόνια μεγάλων αποστάσεων (αλλά καταφέραμε να μιλάμε στο FaceTime κάθε βράδυ), σκάγαμε αμέτρητα μπουκάλια σαμπάνια για να γιορτάσουμε τα πάνω μας και ήμασταν ο ένας στο πλευρό του άλλου κατά τη διάρκεια των πτώσεων.